'''Izajasz''' także '''Jesaias''' ([[język grecki|gr.]]: Ησαΐας, ''Esaias'') - [[patriarcha Konstantynopola]] od 11 listopada 1323 do roku 1324 roku<ref>Za 1324 rokiem opowiada się J. Bonarek (''Dzieje Grecji'', s. 659). Venance Grumel podaje jako datę śmierci, a więc i końca patriarchatu 20 kwietnia 1332 (''Traité d'études byzantines'', s. 437). </ref>.
JesaiasIzajasz był mnichem na górze [[Athos|Atos]]. W wieku siedemdziesięciu lat, z woli cesarza [[Andronik II Paleolog|Andronika II Paleologa]], został dnia 11 listopada 1323 roku wybrany patriarchą Konstantynopola, po trwającym dwa lata, wywołanym wojną domową, wakacie na stolicy patriarszej<ref name="Iza">{{cytuj stronę|url=http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=144 |tytuł=Izajasz |język=el|data dostępu=2012-10-02}}</ref><ref>Venace Grumel, ''Traité d'études byzantines'', s. 437. </ref>. Prawdopodobnie z powodu poparcia wnuka cesarskiego [[Andronik III Paleolog|Andronika III]] podczas wojen domowych w latach 1321-1328 cesarz ograniczył patriarsze prawo poruszania się do klasztoru Manganon w Konstantynopolu. Po ustąpieniu Andronika III, 23/14 maja 1328 nowy cesarz zdjął areszt z patriarchy. Wysłana naprzeciw JesaiasowiIzajaszowi eskorta nie składała się jak zazwyczaj z duchownych, ale z trupy muzyków, tancerek i komików. Jeden z nich tak się śmiał, że prawie spadł z konia<ref>J. Norwrwich, ''A Short History of Byzantium'', s. 338.</ref>.
Za jego patriarchatu doszło do próby porozumienia pomiędzy Kościołem Prawosławnym a Kościołem Ormiańskim, która jednak nie zakończyła się powodzeniem<ref name="Iza"/>.
