Pamięć wirtualna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
sztucznej swiadomości "warażenia procesów"
drobne redakcyjne, źródła/przypisy
Linia 1:
{{Definicja|Pamięć wirtualna zapewniato, wykonywanymz napunktu komputerzewidzenia procesomprogramisty, wrażenie{{fakt}}znacznie posiadaniawiększa własnejilość pamięci RAM dla procesu niż fizycznie dostępna w systemie<ref>{{Cytuj książkę | tytuł=Leksykon techniki mikrokomputerowej | imię=Andrzej | nazwisko=Markowski | imię2=Andrzej | nazwisko2=Rydzewski | imię3=Henryk | nazwisko3=Kruszyński | miejsce=Warszawa | rok=1989 | seria=Mikrokomputery | wydawca=[[Wydawnictwo SIGMA-NOT|Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych NOT-SIGMA]] | isbn=83-85001-28-X }}</ref>, niezależnej od innych procesów. Ułatwia to tworzenie aplikacji, a także sztuczne zwiększenie ilości dostępnej pamięci poprzez wykorzystanie części dysku twardego do tego celu.}}
[[plik:Virtual memory.svg|thumb|Z lewej pamięć wirtualna jednego z procesów, z prawej jej rozmieszczenie w pamięci fizycznej.]]
'''Pamięć wirtualna''' - mechanizm zarządzania pamięcią komputera zapewniający [[Proces (informatyka)|procesowi]] wrażenie pracy w jednym dużym, ciągłym obszarze pamięci operacyjnej podczas gdy fizycznie może być ona pofragmentowana, nieciągła i częściowo przechowywana na urządzeniach pamięci masowej. Systemy korzystające z tej techniki ułatwiają tworzenie rozbudowanych aplikacji oraz poprawiają wykorzystanie fizycznej pamięci [[RAM]] w systemach [[Wielozadaniowość|wielozadaniowych]]. Często popełnianym błędem jest utożsamianie pamięci wirtualnej z wykorzystaniem [[Pamięć masowa|pamięci masowej]] do rozszerzenia dostępnej pamięci operacyjnej. Rozszerzenie pamięci na dyski twarde w rzeczywistości jest tylko naturalną konsekwencją zastosowania techniki pamięci wirtualnej, lecz może być osiągnięte także na inne sposoby, np. nakładki lub całkowite przenoszenie pamięci procesów na dysk, gdy znajdują się w stanie uśpienia. Pamięć wirtualna działa na zasadzie przedefiniowania adresów pamięci (fizycznych) na adresy używane przez procesy (logiczne) tak, aby "oszukać" procesy i dać im wrażenie pracy w ciągłej przestrzeni adresowej.