Ermitaż: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.2+) (Robot dodał be:Эрмітаж |
Dodatkowe informacje o historii |
||
Linia 30:
Pałac w galerię sztuki przemieniła [[Władcy Rosji|cesarzowa]] [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]]. Głównym budynkiem Ermitażu jest barokowy Pałac Zimowy wzniesiony dla carycy Elżbiety w latach [[1754]] - [[1762]] według projektu [[Bartolomeo Rastrelli|Bartolomea Rastrellego]]. W [[1766]] caryca Katarzyna II poprosiła francuskiego filozofa [[Denis Diderot|Denisa Diderota]] by w jej imieniu kupował obrazy z kolekcji francuskich. W ten sposób do Sankt Petersburga trafiły płótna Poussina, Watteau, Rembrandta, Rubensa, Rafaela, Tycjana i wielu innych znakomitych malarzy.
W [[1852]] [[Mikołaj I Romanow|Mikołaj I]] udostępnił zbiory publiczności i w tym celu zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem, który zaprojektował [[Leo von Klenze]]. Po rewolucji październikowej na własność państwa przeszły i znalazły się w Ermitażu największe kolekcje prywatne: hrabiego Aleksandra Strogonowa, księcia Grigorija Potiomkina, księcia Mikołaja Jusupowa i braci Morozowów. W kolekcji Ermitażu znajduje się min. 26 obrazów [[Rembrandt]]a, 25 - [[Antoon van Dyck|van Dycka]], 40 - [[Peter Paul Rubens|Rubensa]], 12 - [[Nicolas Poussin|Poussina]], 12 - [[Claude Lorrain|Lorraina]], 12 - [[Jean Antoine Watteau|Watteau]], 9 - [[Giovanni Battista Tiepolo|Tiepolo]], 11 - [[Tycjan]]a 15 - [[Paul Gauguin|Gauguina]], 31 - [[Pablo Picasso|Picassa]], 37 - [[Henri Matisse|Matissa]], 8 - [[Claude Monet|Moneta]], 12 rzeźb [[Antonio Canova|Canovy]] i pokazywane od [[1995]] wywiezione z Niemiec 74 płótna impresjonistów (większość z nich skradziona została w 1945 przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] z prywatnych kolekcji niemieckich). W [[1930]] [[Józef Stalin]] sprzedał amerykańskiemu milionerowi Andrew Mellonowi 31 obrazów z kolekcji Ermitażu, które trafiły do Galerii Narodowej w Waszyngtonie. Obecnie Ermitaż to jedno z największych muzeów sztuki i malarstwa w Europie. W jego piwnicach zamieszkuje około 70 kotów. Latem koty mogą zobaczyć także odwiedzający, ponieważ wylegają m.in. na dziedziniec. Są to jednak wyłącznie osobniki, które lubią towarzystwo i widok ludzi, reszta pozostaje bowiem w podziemiach.
Armia kotów pracuje na rzecz muzeum już od ponad 200 lat. Po raz pierwszy pojawiły się za panowania córki Piotra I Wielkiego Elżbiety. Imperatorowa nie mogła znieść hord gryzoni biegających po pałacu, wydała więc dekret, by koty osiągające najlepsze wyniki w łapaniu szczurów i myszy przysyłać na dwór.
Koty pracowały w Ermitażu zarówno w czasie wojen napoleońskich, jak i rewolucji październikowej. Zniknęły stąd tylko podczas II wojny światowej. Podczas oblężenia Sankt Petersburga (wtedy Leningradu) przez Niemców zginęło wielu ludzi, a jedzenia nie starczyło też dla kotów. Po zakończeniu wojny do miasta dostarczono ponoć dwa wagony kolejowe nowych mruczków..
== Zobacz też ==
| |||