Adam Czaplewski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Romi (dyskusja | edycje)
m Dodano kategorię "Odznaczeni Brązowym Medalem Za zasługi dla obronności kraju" za pomocą HotCat
Kerim44 (dyskusja | edycje)
Linia 28:
Urodzony w polskiej rodzinie robotniczej, w 1915 ewakuowany z rodziną do Rosji. W 1931 ochotniczo wstąpił do Bakińskiej Oficerskiej Szkoły Piechoty [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i po ukończeniu w 1934 jej wydziału artyleryjskiego rozpoczął zawodową służbę wojskową do 1937. W czerwcu 1941 roku, po ataku Niemiec na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w składzie 136 Dywizji Piechoty, jako szef sztabu dywizjonu, udaje się przez [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukaz]] w kierunku północno-zachodnim i uczestniczy w walkach w Ługańsku nad Dońcem. W walkach o [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukaz]] uczestniczy jako dowódca dywizjonu "[[katiusza|katiusz]]". W 1942 roku zostaje przeniesiony do wydziału uzupełnień i szkolenia bojowego w dowództwie artylerii Frontu Północnokaukaskiego.
 
We wrześniu 1943, jako Polak, został skierowany do tworzonego na terytorium [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943-1944)|1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych]]. Najpierw jako zastępca dowódcy 3 pułku artylerii ciężkiej{{fakt}}, a następnie jako szef sztabu artylerii [[3 Pomorska Dywizja Piechoty|3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta]]. Bierze udział w walkach nad [[Turia (rzeka na Ukrainie)|Turią]], później nad [[Wisła|Wisłą]] koło [[Puławy|Puław]] i [[Dęblin]]a. W dniach od 16 do 22 września 1944 uczestniczy w walkach 8 i 9 [[pułk|pułków piechoty]] na przyczółkach [[Czerniaków|Czerniakowa]] i [[Powiśle (Warszawa)|Powiśla]]. W ostatnich dniach grudnia 1944 roku, już w stopniu [[podpułkownik]]a zostaje wyznaczony na stanowisko dowódcy [[2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)|2 pułku artylerii lekkiej]] 2 Dywizji Piechoty. Na czele pułku bierze udział w walkach o [[Młociny]], [[Bielany (Warszawa)|Bielany]] i [[Żoliborz]].Następnie uczestniczy w walkach o [[Wał Pomorski]] oraz w forsowaniu [[Odra|Odry]]. Jego pułk dociera nad kanał [[Ruppiner]] w rejon [[Sachsenhaus]] i [[Kremmen]], kończąc swój szlak bojowy nad [[Łaba|Łabą]].
 
Po wojnie był m.in. dowódcą [[13 Brygada Artylerii Ciężkiej|13. Warszawskiej Brygady Artylerii Ciężkiej]] w [[Grudziądz]]u (1946-1949), dowódcą artylerii [[1 Korpus Pancerny (LWP)|1 Korpusu Pancernego]] w [[Gdańsk]]u (1949-1953), zastępcą dowódcy artylerii dowództwa Okręgu Wojskowego nr II w [[Bydgoszcz]]y (1953-1954), zastępcą dowódcy Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych ds. artylerii (1954). W latach 1954-1955 dowódca [[1 Korpus Zmechanizowany (1951-1955)|1 Korpusu Zmechanizowanego]] w [[Gdańsk]]u, a w latach 1955-1956 zastępca dowódcy [[Pomorski Okręg Wojskowy|Pomorskiego Okręgu Wojskowego]] ds. wojsk pancernych i zmechanizowanych. Następnie był szefem Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych WP (1956-1959), zastępcą szefa [[Sztab Generalny Wojska Polskiego|Sztabu Generalnego WP]] ds. organizacyjno-mobilizacyjnych (1959–1967), zastępcą szefa SG WP ds. ogólnych (1967-1968) – w tym okresie był zastępcą gen. [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]]. Ostatnim piastowanym przez niego stanowiskiem była funkcja komendanta [[Akademia Sztabu Generalnego|Akademii Sztabu Generalnego WP]] (1968–1973). Od lipca 1955 w stopniu [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generała brygady]], od października 1963 – [[Generał#We współczesnym Wojsku Polskim|generała dywizji]], od 1973 w dyspozycji MON, a od 1977 w stanie spoczynku. Kawaler 12 orderów. W 1975 wpisany do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich.