Solaris Urbino 8,9 LE electric: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie, poprawki |
trzeci prototyp, poprawki |
||
Linia 17:
|Wys. podłogi w III drzwiach =
|Wys. podłogi w IV drzwiach =
|Po zastosowaniu przyklęku = -70 mm / + 60 mm
|Szerokość drzwi = 860 mm <br /> 1350 mm
|Silniki = Elektryczny Vossloh Kiepe
Linia 32:
|Ilość miejsc siedzących = 21-29
|Pokrewne = [[Solaris Alpino 8,9 LE]]
|Podobne = [[Solaris Urbino 12|Solaris Urbino 12 electric]] </br> [[Solaris Urbino 18|Solaris Urbino 18 electric]]
|Cena =
|ABS = Tak
Linia 45:
== Prototypy ==
20 września 2011 roku podczas targów Transexpo 2011 zaprezentowano pierwszy prototyp autobusu Solaris Urbino 8,9 LE electric<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.targikielce.pl/index.html?k=transexpo&s=news&news=601 |tytuł = Wielka premiera SOLARISA na wystawie TRANSEXPO |opublikowany =TargiKielce.pl |data =20 września 2011 |data dostępu =23 września 2011}}</ref>. Nowy model wyposażony został w [[napęd elektryczny]], którego głównym elementem jest produkowany przez niemiecką firmę [[Vossloh Kiepe]] czteropolowy silnik asynchroniczny o mocy maksymalnej 120 kW (163 KM) i maksymalnym [[Moment siły|momencie obrotowym]] 1400 Nm<ref name="Electro 2011">{{Cytuj stronę |url = http://www.infobus.com.pl/text.php?id=42572 |tytuł = Premiery TRANSEXPO 2011 – Solaris i elektrobus |opublikowany =Infobus |data =22 września 2011 |data dostępu =23 września 2011}}</ref>. Energia do zasilania silnika magazynowana jest w chłodzonych cieczą dwóch bateriach litowych o łącznej pojemności 120,9 kWh i napięciu znamionowym 600V, których dostawcą jest polska firma Wamtechnik<ref name="Electro 2011"/>. Maksymalny czas ładowania dwóch akumulatorów o łącznej masie 1400 kg z terminala ładowania 3x400V 63A wynosi 4 godziny i jest możliwy poprzez złącze plug-in firmy Walter. Doładowanie baterii możliwe jest również w trakcie jazdy pojazdu poprzez odzyskiwanie energii przy hamowaniu. Maksymalny zasięg wynosi 100 km, a autobus jest w stanie osiągnąć prędkość ograniczoną do 50 km/h. Cewka hamowania ogranicza tempo przyśpieszania autobusu. Baterie elektryczne zastąpiły kompresory napędzane za pomocą silnika spalinowego, dlatego oprócz układu napędowego, są źródłem energii dla wszystkich innych systemów w autobusie, w tym wspomagania układu kierowniczego, ogrzewania, wentylacji i sterowania elektrycznymi drzwiami. Instalacja elektryczna jest oparta o magistralę CAN-Bus.
Konstrukcja nadwozia wykonana została z rur stalowych o zwiększonej odporności na korozję. Ze względu na konieczność redukcji masy do wykonania poszycia zewnętrznego nadwozia zastosowano stal nierdzewną i lekkie panele z włókna węglowego, z którego wykonano również tylną pokrywę komory silnika<ref name="Electro 2011"/>. Do wykończenia modelu Urbino 8,9 LE electric wykorzystane zostały komponenty o obniżonej masie jak np. cieńsze szyby i lżejsze fotele, podłoga wykonana z drewna [[mahoń|mahoniowego]] (zamiast [[sklejka|sklejki]]), piankowy materiał Foamed ACM do wykonania
klap kanałów powietrza, oraz felgi aluminiowe<ref name="Electro 2011"/>. Mniejsze wymiary [[Silnik elektryczny|silnika elektrycznego]] w stosunku do jednostki spalinowej umożliwiły ograniczenie wielkości komory silnika i tym samym przesunięcie tylnej osi o 31 cm<ref name="Electro 2011"/> w tył, co wpłynęło na zwiększenie przestrzeni pasażerskiej. W celu zmniejszenia zużycia energii elektrycznej wewnętrzne i zewnętrzne oświetlenie tworzą lampy z diodami [[Dioda elektroluminescencyjna|LED]]. Na stanowisku prowadzącego zamontowano pulpit z trzema dotykowymi ekranami LCD, zamiast analogowych wskaźników i tradycyjnych przełączników. Układ jezdny stanowi niezależne zawieszenie przednie typu ZF RL55 oraz tylny most DANA G150, które oparte są na miechach pneumatycznych. Rozpoczęcie produkcji seryjnej ma nastąpić w 2013 roku<ref name="Electro 2011"/>.
W pierwszej połowie 2012 roku zbudowano drugi prototyp o bogatszym wyposażeniu (m.in. klimatyzacja). Wyposażono go w system szybkiego ładowania, z użyciem specjalnych ładowarek, umożliwiający naładowanie (przy mocy 100 kW) całkowicie wyczerpanych baterii w 1,5 godziny<ref name="electro 2012">{{Cytuj stronę |autor = Aleksander Kierecki |url = http://infobus.pl/text.php?id=49076 |tytuł = Elektrobusem po Poznaniu i Warszawie |opublikowany =Infobus |data =11 lipca 2012 |data dostępu =28 sierpnia 2012}}</ref>. Pozwoliło to na zwiększenie zasięgu po jednokrotnym ładowaniu do ponad 150 km<ref name="electro 2012"/>. Od [[2 czerwca]] 2012 roku, przez trzy tygodnie [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012|Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej - Euro 2012]], woził on za darmo pasażerów na linii "E" z [[Port lotniczy Poznań-Ławica|Portu Lotniczego Poznań-Ławica]], poprzez [[Rondo Kaponiera]] do [[Centrum Handlu, Sztuki i Biznesu Stary Browar]] w centrum [[Poznań|Poznania]]<ref>{{Cytuj stronę |autor = |url =http://www.mpk.poznan.pl/aktualnosci/2003-e-jak-elektryczny |tytuł =E jak elektryczny |opublikowany =MPK Poznań |data =1 czerwca 2012 |data dostępu =9 października 2012}}</ref><ref name="autonazwa1">{{Cytuj stronę |autor =Michał Prałat |url =http://www.kmps.org.pl/przystanek/pdf/przystanek123.pdf |tytuł =Pierwszy niskopodłogowy autobus elektryczny Solaris Urbino Electric |opublikowany =Przystanek, nr 5 (123), s. 5-6 |data =29 lipca 2012 |data dostępu =9 października 2012}} (pdf)</ref><ref>{{Cytuj stronę |autor = |url =http://www.solarisbus.com/busmania,aktualnosci,0,753.html |tytuł =Autobus elektryczny sprawdzony przez pasażerów |opublikowany =Solaris Bus & Coach |data =9 lipca 2012 |data dostępu =9 października 2012}}</ref>. W tym czasie przejechał bez usterek około 3000 km. Dla celów promocyjnych karoseria na zewnątrz została pokryta sztuczną trawą<ref name="electro 2012"/>, a podsufitka była wykończona obrazem nieba<ref name="autonazwa1"/>. W lipcu [[2012]] autobus odbywał również testy w Warszawie<ref name="electro 2012"/>.
W lipcu [[2012]] roku powstał trzeci prototyp<ref>Michał Mariański, ''Wkrótce premiera Solarisa Urbino Electric 12'', Transport Technika Motoryzacyjna nr 9, wrzesień 2012, s. 53-55.</ref>. Posiada on klimatyzator łączący w jedno układ chłodzenia i ogrzewania, w którym czynnikiem roboczym jest CO<sub>2</sub>. Wykorzystuje się w nim m.in. energię cieplną wytwarzaną przez część agregatów napędu elektrycznego. W autobusie tym zastosowano poszycia boczne z tradycyjnych materiałów, by umożliwić porównanie mas, technologii produkcji i kosztów różnych rozwiązań.
Jury targów Transexpo przyznało modelowi Urbino 8,9 LE electric Złoty Medal w kategorii Najlepszy Produkt. Czytelnicy niemieckiego magazynu “Busplaner”, w piątej edycji konkursu, uznali pojazd za “Innowację Roku 2012” w kategorii “Transport Publiczny”<ref>{{Cytuj stronę |autor = |url =http://www.solarisbus.com/busmania,aktualnosci,0,745.html |tytuł =Autobus elektryczny Solarisa nagrodzony za innowacyjność |opublikowany =Solaris Bus & Coach |data =4 czerwca 2012 |data dostępu =9 października 2012}}</ref>.
Wprowadzenie ładowarek o mocy 200 kW powinno skrócić czas przewodowego ładowania baterii poprzez złącze plug-in o około połowę. W seryjnym pojeździe może znaleźć zastosowanie bezprzewodowy system zasilania indukcyjnego Bombardier PRIMOVE. Dzięki temu baterie będą mogły być ładowane na przystankach bądź tzw. pętlach autobusowych. W innych wersjach rozważana jest możliwość zasilania autobusu w czasie postoju za pośrednictwem pantografu z trakcji naziemnej lub szybka wymiana rozładowanych baterii.
Graficznym symbolem autobusu jest zielony jamnik z wtyczką elektryczną zamiast ogona.
{{Przypisy|2}}▼
== Zobacz też ==
Linia 66 ⟶ 70:
* [http://www.solarisbus.com/files//katalog/pl_solaris_urbino_electric_2012.pdf Folder firmowy modelu Solaris Urbino 8,9 LE electric (pdf)]
* [http://phototrans.eu/autobusy.php?s=5015&model_id=2487&VIN=&rocznik=&kasacja=&rejestracja=&numer=&ybuy=&ysell=&operator=&testy=&r=Wy%C5%9Blij Zdjęcia i dane egzemplarzy modelu Solaris Urbino 8,9 LE electric w serwisie Transport.Wroc.Biz]
▲{{Przypisy|2}}
{{solaris}}
| |||