Joy Division: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dark wave-prekursorzy
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot informuje, że hu:Joy Division jest artykułem na medal; zmiany kosmetyczne
Linia 28:
}}
 
'''Joy Division''' – brytyjski zespół [[rock]]owy założony w [[1976]] w [[Salford]], [[Wielki Manchester|Greater Manchester]]. Wykształcił się z [[punk]]owej grupy ''Warsaw'', grał posępną, refleksyjną muzykę. Ostatecznie jego styl muzyczny zaklasyfikowano do [[post punk]]a i [[Nowa fala (muzyka)|nowej fali]]. W [[1980]] roku, po śmierci wokalisty [[Ian Curtis|Iana Curtisa]] grupa rozwiązała się. Pozostali członkowie utworzyli wówczas formację [[New Order]].
 
== Historia ==
Linia 34:
W [[1976]] roku, w okresie największego nasilenia działalności ruchu [[punk]], dwóch kolegów ze szkolnej ławy – [[Bernard Sumner]] (używający w tym okresie także nazwiska Bernard Dicken Albrecht) oraz [[Peter Hook]] – udało się na koncert [[Sex Pistols]], który odbywał się w ich rodzinnym mieście – [[Manchester]]ze. Jak się później okazało – koncert ten zmienił oblicze muzyki lat 80., bowiem Sumner i Hook spotkali na tym występie urzędnika i początkującego poetę – [[Ian Curtis|Iana Curtisa]]. Postanowili założyć własny zespół, w którym mogliby tworzyć muzykę utrzymaną w [[punk]]owej stylistyce. Mimo iż żaden z nich nie potrafił grać na jakimkolwiek instrumencie muzycznym, a ich czas zajmowała praca w fabrykach, mieli dość zapału, by ten plan wcielić w życie.
 
Ostatecznie nowo powstały zespół został nazwany ''Warsaw'' – na cześć piosenki [[David Bowie|Davida Bowie]] [[Warszawa (utwór)|''Warszawa'']] z płyty ''Low'' ([[1977]]). Na pierwszych próbach i koncertach grupa występowała w składzie: [[Ian Curtis]] ([[śpiew]]), [[Bernard Sumner]] ([[gitara]]), [[Peter Hook]] ([[gitara basowa]]) i [[Steve Brotherdale]] ([[perkusja]]). Szybko jednak zadecydowano o odsunięciu Brotherdale'a, a na jego miejsce znaleziono [[Stephen Morris|Stephena Morrisa]] i kontynuowano próby. W pewnym momencie stało się jasne, że ''Warsaw'' nie będzie zwykłym [[punk]]owym zespołem – zadecydowały o tym niesamowite brzmienie gitary basowej oraz sterylna perkusja. Zespół stał się wkrótce słynny w okolicy z powodu dziwnych zachowań muzyków podczas koncertów – chory na [[Padaczka|epilepsję]] [[Ian Curtis]] często w szokujący sposób zabawiał publiczność, a i czasami zdarzały się mu ataki choroby podczas występów, podobnie niekonwencjonalnie zachowywał się porywczy [[Peter Hook]] – podczas jednego z koncertów wołał do publiczności ''"Czy zapomnieliście o [[Rudolf Hess|Rudolfie Hessie]]?"'' W tym okresie grupa zmuszona była jednak zmienić nazwę – okazało się, że w [[Londyn]]ie istnieje zespół o podobnej nazwie: [[Warsaw Pakt]]. Zainteresowany historią wokalista wybrał nową nazwę – ''Joy Division''. Było to nawiązanie do opisanej w książce [[Yehiel De-Nur]] pt. ''[[Dom Lalek]]'' wyselekcjonowanej grupy więźniarek [[Obozy niemieckie 1933-1945|niemieckiego obozu koncentracyjnego]] [[Auschwitz-Birkenau]] z czasów [[II wojna światowa|II wojny światowej]], zmuszanych do świadczenia usług seksualnych ([[Język angielski|ang.]] określenie ''Joy Division'' oznacza dosł. w [[Język polski|j. pol.]] ''dywizja uciech''). Wszystko to spowodowało, że Joy Division niesłusznie oskarżano o [[Narodowy socjalizm|nazizm]], a zespół, który z założenia unikał wywiadów i zdjęć, nie mógł się przed tymi zarzutami nawet bronić.
 
=== Działalność ===
Sława lokalnego zespołu wystarczyła, by wkrótce w [[1978]] roku zarejestrować [[EP]]-kę ''An Ideal For Living'', która ukazała styl wczesnego ''Joy Division''. Niedługo potem doszło do poważnych zmian w stylu gry – Curtis chciał czegoś więcej niż prymitywnego i agresywnego [[punk]]u, stąd wysunięcie na pierwszy plan [[gitara basowa|gitary basowej]] Hooka i [[perkusja|perkusji]] Morrisa i obarczenie Albrechta dodatkową rolą klawiszowca – jak się później okazało, [[instrument klawiszowy|instrumenty klawiszowe]] zaczęły odgrywać w muzyce zespołu coraz większą rolę. Mimo że wytwórnie płytowe ignorowały zespół, Joy Division szczęśliwie spotkał na swojej drodze [[Martin Hannet|Martina Hanneta]], który jako producent nadał twórczości zespołu mroczny, depresyjny styl, który podkreślał równocześnie niesamowitą manierę wokalną i przejmujące teksty wokalisty. Już pierwszy singel – ''Transmission'' spodobał się krytykom [[New Musical Express]]u, którzy w podsumowaniu rocznym umieścili go wśród najlepszych singli [[1979]] roku. Była to zupełna nowość w świecie [[rock]]a, stąd zainteresowanie ze strony słynnego [[DJ]]-a [[BBC]], [[John Peel (prezenter)|Johna Peela]]. Joy Division nagrało na potrzeby audycji Peela 8 utworów, które w latach 90. ukazały się w wersji kompaktowej. Wizyta u słynnego radiowca (który jednak nigdy nie był na ich koncercie) ułatwiła grupie podpisanie płytowego kontraktu z firmą ''Factory'', co zaowocowało wydaną w czerwcu [[1979]] roku debiutancką płytą ''[[Unknown Pleasures]]''. Na albumie zebrano skomponowane dotychczas utwory grupy z okresu, gdy porzucono już koncepcję ''Joy Division'' jako zespołu czysto [[punk]]owego. Dzięki temu wydawnictwu grupa mogła ruszyć na dużą trasę koncertową po Europie. Niestety, nagle stan zdrowia [[Ian Curtis|Iana Curtisa]] zdecydowanie się pogorszył – ataki [[Padaczka|epilepsji]] zaczęły paraliżować koncertową działalność grupy. Nie przeszkodziło to w zakontraktowaniu amerykańskiej części trasy koncertowej i przystąpieniu do prac nad nową płytą. W tym czasie na singlu wydano również jeden z najsłynniejszych utworów w dziejach zespołu – ''[[Love Will Tear Us Apart]]''. Zajął on 13. miejsce na liście singli w [[Anglia|Anglii]] i był jedynym jej przebojem. Wrócił na listę w reedycji pod koniec lat 80.
 
Kilka lat niezwykle aktywnej działalności nagraniowo–koncertowej oraz przyjmowane leki na padaczkę – wszystko to doszczętnie zrujnowało zdrowie psychiczne i fizyczne wokalisty. Choć publiczność i krytycy wysoko oceniali jego działalność artystyczną, to sytuacja rodzinna i stan psychiki wokalisty wciąż się pogarszały. Zostało to przez niego wyrażone w tekstach zawartych na ostatniej płycie studyjnej zespołu – ''[[Closer (album)|Closer]]''. Jest ona dziś uważana za największe dokonanie ''Joy Division'', charakteryzuje się zimnym brzmieniem (co jest zasługą zwiększenia roli syntezatorów), depresyjnym klimatem i ukazuje ostateczne zerwanie zespołu z [[punk]]ową estetyką. Album osiągnął 6. miejsce na brytyjskiej liście płyt długogrających. Zespół nagrał też singla ''Atmosphere'' w stylu [[electro]]/[[new romantic]]. Po zamknięciu sesji nagraniowej do ''[[Closer (album)|Closer]]'' zespół zaczął przygotowywać się do zapowiadanej na drugą połowę maja [[1980]] roku trasy koncertowej po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. W tym celu grupa wystąpiła 2 maja na Uniwersytecie w Birmingham – wkrótce okazało się, że był to ostatni koncert w dziejach ''Joy Division''. Rok później zapis tego występu wydano obok nagrań studyjnych na płycie ''[[Still]]'', która dotarła do 5. miejsca brytyjskiej listy przebojów.
Linia 55:
W 2007 roku ukazał się album ''[[Warszawa. Tribute to Joy Division]]'' - album z coverami brytyjskiego zespołu wykonywanymi przez polskich artystów (m.in. [[Ścianka]], [[Pustki (grupa muzyczna)|Pustki]], [[Komety]], [[New York Crasnals]], [[Tymon & Transistors]], [[NOT (grupa muzyczna)|NOT]]).
 
W lutym 2012 roku basista Joy Division Peter Hook wraz z innymi muzykami (m.in. ze swoim synem Jackiem) wystąpił w warszawskim klubie Palladium - wykonując utwory Joy Division oraz Warsaw tj. ''At a Later Date'', ''No Love Lost'', ''Warsaw'', ''Shadowplay'', ''Digital'', ''Failures'', ''She's Lost Control'', ''I Remember Nothing'', ''Transmission'', ''Dead Souls'', ''Atmosphere'' i ''Love Will Tear Us Apart''<ref>{{cytuj stronę|url=http://muzyka.onet.pl/newsy/alternatywa/peter-hook-wystapil-w-warszawie-i-zagral-joy-divis,1,5024349,wiadomosc.html|autor=Krzysztof Sokalla|tytuł=Peter Hook wystąpił w Warszawie i zagrał Joy Division - relacja z koncertu|opublikowany=muzyka.onet.pl|język=pl|data dostępu=2012-02-15}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://barock.pl/relacje/podglad/428/A-Joy-Division-Celebration|tytuł=A Joy Division Celebration. Peter Hook. WARSZAWA, Palladium, 11.02.2012. Relacja|opublikowany=barock.pl|język=pl|data dostępu=2012-02-15}}</ref>.
 
== Skład ==
Linia 120:
 
{{Link FA|es}}
{{Link FA|hu}}
{{link FA|en}}