Stefan Miecznikowski: Różnice pomiędzy wersjami

W wieku 17 lat wstąpił do [[Jezuici|Zakonu Jezuitów (S.J.)]], przyjął [[święcenia kapłańskie]] w 1950 (z rąk prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]). Studiował [[teologia|teologię]] w [[Rzym]]ie. W Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim obronił rozprawę doktorską na temat duchowości ignacjańskiej. W latach 1953–1957 był duszpasterzem akademickim przy [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]], później opiekował się nowicjatem jezuickim w [[Kalisz]]u. W 1967 został przeniesiony do Łodzi, gdzie był duszpasterzem akademickim; po aresztowaniach studentów z jego otoczenia, aktywnych w rozbitej przez [[Służba Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych|Służbę Bezpieczeństwa]] opozycyjnej organizacji "[[Ruch (organizacja)|Ruch]]", władze zakonne ponownie przeniosły go do Kalisza.

 

 

W 1989 został przeniesiony przez władze zakonne na Wybrzeże. Po upadku PRL został członkiem honorowym łódzkiego Regionu "Solidarności", w 1992 otrzymał także [[honorowe obywatelstwo]] miasta Łodzi<ref>{{cytuj stronę|url=http://uml.lodz.pl/miasto/o_miescie/slynni_lodzianie/honorowi_obywatele_lodzi/|tytuł=''Honorowe obywatelstwo miasta Łodzi''|opublikowany=|data=|data dostępu=21 lutego 2011}}</ref>. Ukazało się kilka książek jego autorstwa: ''Kazania stanu wojennego'', ''Rozważania o Ojczyźnie'' (1998), ''Almanach Harcerski'' (1999). Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został w Łodzi w grobowcu Jezuitów, na [[Cmentarz Doły|Cmentarzu Katolickim na Dołach]].