Henryk Wereszycki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat., drobne merytoryczne |
||
Linia 41:
}}
'''Henryk Wereszycki''' (właściwie '''Henryk Vorzimmer''') (ur. [[13 grudnia]] [[1898]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[27 lutego]] [[1990]] w [[Kraków|Krakowie]]) – polski historyk, znawca dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX w. i monarchii habsburskiej. Jeden z niewielu historyków polskich, który zakwestionował podstawy [[marksizm|marksistowskiej]] wykładni dziejów<ref>Zbigniew Romek, Cenzura a nauka historyczna w Polsce 1944-1970, Warszawa 2010, s. 244.</ref>.
== Biografia ==
Syn [[Mykoła Hankewycz|Mykoły Hankewicza]] (Mikołaja Hankiewicza), ukraińskiego socjalisty i Rozalii Altenberg, z zasymilowanej rodziny żydowskich wydawców i księgarzy we [[Lwów|Lwowie]]<ref>Andrzej Nowak, ''Ofiary, imperia i historycy''. Arcana, Kraków 2009, s.207-208, ISBN 978-83-60940-29-7</ref>. Do 1924 r. nosił nazwisko swego ojczyma Jakuba Vorzimmera.
Linia 49:
Od 1910 r. uczęszczał do III Gimnazjum Klasycznego we Lwowie. Po wznowieniu nauki przerwanej wybuchem [[I wojna światowa|I wojny Światowej]] od jesieni do kwietnia 1916 r. był uczniem skróconego kursu 6 i 7 klasy. Wiosną 1916 r. poszedł na wojnę i z końcem lata został żołnierzem [[1 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów|1. pułku artylerii Legionów Polskich]]. Jako kanonier przeszedł chrzest bojowy na froncie nad Stochowem. W przerwie między walkami, w czasie krótkiego urlopu, w kwietniu 1917 r. zdał maturę i wrócił na front. W 1918 r. wstąpił do [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]], a w październiku tegoż roku zapisał się na Politechnikę Lwowską.
Upadek [[Austro-Węgry|Monarchii Austro-Węgierskiej]] i wybuch walk o Lwów spowodował, że wraz z bratem Tadeuszem Vorzimmerem wstąpił do Wojska Polskiego i znalazł się w szeregach artylerii.
Wiosną 1920 r. powrócił na front ze swoim [[5 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej|5 pułkiem artylerii lwowskiej]] biorącym udział w okolicach Gródka Jagiellońskiego, nad rzeką Wereszycą (od której później wziął nazwisko), w ofensywie [[Józef Piłsudski|Piłsudskiego]] na [[Wołyń|Wołyniu]]. 18 sierpnia 1920 roku w potyczce z kozakami w okolicach [[Kamionka Bużańska|Kamionki Strumiłowej]] został ranny. Po zakończeniu [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] został zdemobilizowany pod koniec 1920 roku i wrócił na Uniwersytet Lwowski zostając asystentem profesora [[Adam Szelągowski|Adama Szelągowskiego]]. W lipcu 1925 roku uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie rozprawy ''Polityka rządu austriackiego w Galicji w czasie powstania styczniowego''<ref>''Henryk Wereszycki (1898–1990). Historia w życiu historyka'', praca zbiorowa pod red. Elżbiety Orman i Antoniego Cetnarowicza, Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, Kraków 2001,</ref>.
Linia 81:
{{DEFAULTSORT:Wereszycki, Henryk}}
[[Kategoria:Oficerowie artylerii II RP]]
[[Kategoria:Żołnierze Legionów Polskich 1914-1918]]
Linia 88 ⟶ 87:
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej]]
[[Kategoria:Polscy historycy]]
[[Kategoria:Polscy Żydzi]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1898]]
[[Kategoria:Zmarli w 1990]]
| |||