Dolina Wielicka: Różnice pomiędzy wersjami

* od północy i północnego zachodu z [[Dolina Białej Wody|Doliną Białej Wody]] (''Bielovodská dolina''), a dokładniej z jej odgałęzieniami:
** [[Dolina Świstowa|Doliną Świstową]] (''Svišťová dolina''), rozdziela je [[grań główna Tatr|główna grań Tatr]] od Małej Wysokiej do [[Wielicki Szczyt|Wielickiego Szczytu]] (''Velický štít''), i z
** [[Dolina Litworowa (Tatry Wysokie)|Doliną Litworową]] (''Litvorová kotlina'') należącą do [[Dolina Kacza|Doliny Kaczej]] (''Kačacia dolina''), rozdziela je kolejny odcinek głównej grani od Wielickiego Szczytu do [[Litworowy Szczyt|Litworowego Szczytu]] (''Litvorový štít''),

* od północnego zachodu z* [[Dolina Kacza|Doliną Kaczą]] (''Kačacia dolina''), rozdziela je główna grań Tatr od Litworowego Szczytu po [[Zadni Gerlach]] (''Zadný Gerlach''),

Nazwa doliny pochodzi od miejscowości [[Wielka (Poprad)|Wielka]] na [[Spisz]]u, nie wiadomo jednak, co oprócz potoku łączyło dolinę z tą miejscowością, jej tereny wypasane były bowiem przez mieszkańców miejscowości [[Gierlachów (Słowacja)|Gierlachów]], [[Młynica (powiat Poprad)|Młynica]] i [[Wielki Sławków]]. W literaturze najpierw pojawiła się niemiecka nazwa doliny ''Fölker-Grund'' (1800 r.), później jako ''Felka-Thal'', ''Felkaerthal'', ''Felkerthal'' i inne. Od niemieckiej nazwy powstały w latach 1860-18681860–1868 polskie nazwy tej doliny: ''Dolina Felki'', ''Dolina Felka'', ''Felka''. Od 1867 r. zaczęto stosować nazwę ''Wielka Dolina''. [[Bronisław Gustawicz]] w 1883 r. zwrócił uwagę, że prawidłowo powinno się stosować nazwę pochodzącą od słowackiego nazewnictwa, a więc ''Wielicka Dolina'', taką też nazwę upowszechnił w swoich przewodnikach [[Walery Eljasz-Radzikowski]] i przyjęła się w polskim nazewnictwie.

Pierwsi ludzie pojawili się w dolinie już w czasach prehistorycznych, od dawna też penetrowali ją góralscy myśliwi polujący na kozice i świstaki licznie występujące na [[Sucha Kopa Wielicka|Suchej Kopie]]. Od XVIII wieku zwiedzali dolinę botanicy i geolodzy, w 1751 r. naukowa wiedeńska wyprawa dotarła aż pod [[Polski Grzebień]]. Od połowy XIX wieku zaczęli dolinę zwiedzać turyści, początkowo zwykle konno przyjeżdżając nad Wielicki Staw. Z słynnego Wielickiego Ogrodu zrywali bukiety kwiatów, szczególnie popularnych wówczas [[pełnik alpejski|pełników alpejskich]]. Wschodnią część doliny przez dłuższy czas dzierżawił dla myśliwskich celów doktor [[Miklós Szontagh (senior)|Miklós Szontagh]]. Coraz częściej zaczęli też przybywać turyści z Polski przez przełęcz Polski Grzebień. Wrocławska Sekcja Śląska [[Karpathenverein|Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego]] (MKE) wybudowała w dolinie drogi i szlaki turystyczne. W 1912 r. w wylocie doliny zbudowano pierwszą w Tatrach stałą skocznię narciarską. Nad brzegiem Wielickiego Stawu wybudowano schronisko turystyczne (tzw. schronisko Blásyego). Obecnie istniejący górski [[Hotel górski "Śląski Dom"|hotel Śląski Dom]] (''Sliezsky dom''), wybudowany pod koniec XIX wieku przez sekcję śląską MKE jest trzecim już z kolei schroniskiem w tej dolinie. Dolina należy do bardziej znanych turystom i jest często odwiedzana. Od 1986 do 1993 zginęły w niej 54 osoby.

Przez dolinę poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny przez [[Polski Grzebień]] (''Poľský hrebeň'') do Doliny Białej Wody oraz [[Magistrala Tatrzańska]] (w pobliżu hotelu), która łączy w tych okolicach doliny: Batyżowiecką, Wielicką i Staroleśną.