Daodejing: Różnice pomiędzy wersjami

Księga ta – znana również jako ''„Laozi wuqian wen”'' (老子五千文) czyli „Księga 5,000 znaków Laozi”, składa się z 81 krótkich rozdziałów, zawierających sentencje w wysokim stopniu enigmatyczne, często sprzeczne ze sobą (być może pozornie), oparte na paradoksach słownych i filozoficznych. 37 pierwszych rozdziałów nosi nazwę „Daojing” i dotyczy „[[Dao]]” (stara transkrypcja ''Tao'') (czyli: Drogi), 44 pozostałe nazywane są „Dejing” i dotyczą „[[De]]” (stara transkrypcja ''Te'') (czyli: Cnoty). W najwcześniejszych rękopisach, odkrytych w roku 1966 w grobowcu [[Mawangdui]], część druga poprzedza część pierwszą (czyli stanowią '''Dedaojing''' zamiast '''Daodejing'''). Pominąwszy pewną liczbę niewielkich różnic (które jednak często pozwalają rozwikłać dotychczas niezrozumiałe fragmenty), te najwcześniejsze manuskrypty zasadniczo odpowiadają klasycznej wersji tekstu ([[textus receptus]]), zachowanej w redakcji [[neotaoizm|neotaoisty]] [[Wang Bi|Wanga Bi]] (226–249 n.e.).

 

 

Człowiek osiąga szczęście dzięki łączeniu przeciwieństw, sam zaś powinien żyć życiem prostym, skromnym i cichym, bez dążenia do celów, a jedynie poprzez czerpanie naturalnej radości z upływającej chwili. Źródłem [[zło|zła]] jest sztuczność i pragnienia. Człowiek winien unikać [[konflikt]]ów, nawet jeżeli wierzy w swoją słuszność. Silniejszy powinien ustępować słabszemu; rację ma ten, który tej racji nie udowadnia. Dobroć okazywać winniśmy każdemu, nie tylko temu, który dobry jest dla nas (jak postulował [[Konfucjusz]] według „zasady wzajemności”). Z kolei na [[agresja (psychologia)|agresję]] powinniśmy reagować biernością, która tę agresję niejako unieszkodliwi.