Rondo Jerzego Waszyngtona w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Miejsce początkowo zwano Placem Paryskim, następnie Placem Poniatowskiego<ref group="uwaga">W publikacji {{cytuj książkę|tytuł=Rozwój Grochowa, Kamionka, Saskiej Kępy w latach 1934-1938|wydawca=|miejsce=Warszawa|rok=1938}} występuje określenie ''Rondo przed Parkiem Paderewskiego''.</ref>. Około roku [[1926]] powstał projekt przedłużenia al. Księcia Poniatowskiego na [[Grochów (Warszawa)|Grochów]]. Elementem nowego ciągu komunikacyjnego miało być rondo u zbiegu z [[aleja Zieleniecka w Warszawie|al. Zieleniecką]]. Miało ono być placem gwiaździstym, od którego odchodziłoby pięć ulic, czyli obecne al. Poniatowskiego, al. Zieleniecka, [[Aleja Jerzego Waszyngtona w Warszawie|al. Waszyngtona]], [[ulica Elsterska w Warszawie|ul. Elsterska]]<ref group="uwaga">Elsterska jest jedyną spośród wymienionych, która nie posiada bezpośredniego połączenia z Rondem Waszyngtona.</ref> i [[Ulica Francuska w Warszawie|ul. Francuska]]. Koncepcja ta nie została ostatecznie zrealizowana, m.in. z uwagi na częste zmiany lokalizacji terenów wystawowych<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Faryna-Paszkiewicz|imię=Hanna|tytuł=Saska Kępa|wydawca=[[Murator SA|Murator]]|miejsce=Warszawa|rok=2001|strony=27|isbn=83-915407-0-7}}</ref>. Przedwojenne mapy Warszawy sugerują jednak, że plan ten został zrealizowany, a od ronda odchodziło aż sześć ulic<ref group="uwaga">Oprócz Elsterskiej także Jakubowska.</ref>. Z przedwojennych planów wynika również, że rondo (lub okrągły plac) ograniczone było dodatkowym okręgiem tworzonym między innymi przez ul. Galijską, a także istniejącą do dziś uliczką przy wejściu do Parku Paderewskiego<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.mapywig.org/m/City_plans/Plan_m_st_WARSZAWY_wyd._barwne_25K.jpg|tytuł=Plan m. st. WARSZAWY|data dostępu=10 października 2012|autor=|data=1935?|opublikowany=mapywig.org}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.mapywig.org/m/City_plans/PLAN_M_ST_WARSZAWY_20K_1934.jpg|tytuł=PLAN M. ST. WARSZAWY|data dostępu=10 października 2012|autor=|data=1934|opublikowany=mapywig.org}}</ref>. Jednym z elementów przedwojennej zabudowy był drewniany dworek (wraz z sadem), który do połowy [[lata 30. XX wieku|lat 30. XX wieku]] uniemożliwiał przejazd autobusów z ronda ulicą Francuską w głąb Saskiej Kępy<ref>{{cytuj książkę|autor r=Bronisław Kopczyński|rozdział=Przy lampce naftowej|nazwisko=Faryna-Paszkiewicz|imię=Hanna|tytuł=Saska Kępa w listach, opisach, wspomnieniach...|wydawca=Kowalska/Stiasny|miejsce=Warszawa|rok=2004|strony=61}}</ref>.