Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: usunięcie szablonów Szablon:bibliografia start i Szablon:bibliografia stop |
m drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 1:
[[Image:Presentation titian.JPG|thumb|right|350px|''[[Prezentacja Marii w świątyni]]'' obraz [[Tycjan]]a (1534-38, [[Gallerie dell'Accademia]], [[Wenecja]]).]]
'''Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny'''
Według tradycji wywodzącej się z [[apokryf]]ów, m. in. z [[Protoewangelia Jakuba|Protoewangelii Jakuba]],
Według włoskiego [[Mariologia|mariologa]] o. G. Roschiniego, wydarzenie to jest:
{{Cytat| w harmonii ze zwyczajami judaizmu, które wyłaniają się z samego tekstu Pisma Świętego: zwyczaj poświęcania na służbę Bogu synów i córek byłby zgodny z rozdziałem 27 [[Księga Kapłańska|Księgi Kapłańskiej]]; istnienie specjalnej grupy męskiej oraz żeńskiej, przeznaczonych do służby w przybytku i w świątyni wynikałoby z: [[Księga Ezdrasza|Ezdr]] 38,8; [[1 Księga Samuela|1 Sm]] 2,11 oraz [[Ewangelia Łukasza|Łk]] 2,37; Kobiety przeznaczone na służbę w świątyni mieszkały w pokojach przylegających do Świątyni, jak wynikałoby z [[2 Księga Królewska|2 Krl]] 23,4.7 oraz [[1 Księga Kronik | 1 Krn]] 9,26.27.33<ref> Zob. {{Cytuj książkę | autor = G. Roschini | tytuł = Vita di Maria | miejsce = Rzym | rok = 1947 | strony = 63-64}}</ref>}}
Francuski biblista [[Frédéric Manns]], specjalista w zakresie starożytnej literatury hebrajskiej, w swym opracowaniu naukowym dotyczącym modlitwy starożytnego Izraela stwierdza, iż w świątyni przebywały dziewczynki przed osiągnięciem dojrzałości, które tkały m.in. zasłonę przybytku, oddzielającą Miejsce Święte od Najświętszego, wspominaną w ewangeliach kanonicznych, opisujących scenę śmierci Chrystusa na krzyżu<ref>Por. Mt 27,51; Mk 15,38.</ref>. Wiek dziecięcy podyktowany był obowiązkiem zachowania czystości rytualnej. O zwyczaju tym wspominają: ''Tosefta Szekalim'' oraz ''Apokalipsa Barucha''<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Manns| imię = Frédéric| autor link = Frédéric Manns| tytuł = La preghiera d'Israele al tempo di Gesù| wydawca = EDB| miejsce = Bolonia| rok =1996 | strony =93-95 | isbn = 88-10-40729-6| język =it}}</ref>. Wiadomo, iż w świątyni, m.in. do przygotowywania szat kapłańskich, jak to nakazywało prawo żydowskie<ref>Por. Wj 39.</ref>, używano [[bisior]]u. Jeśli [[Całun z Manoppello]] jest rzeczywiście bisiorem i rzeczywiście był użyty podczas pogrzebu Chrystusa, możliwe, iż przyniósł je na pogrzeb Jezusa ktoś związany ze świątynią, ktoś znany osobie Maryi z czasów, gdy przebywała w Jerozolimie jako dziecko<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.manoppello.eu/index.php?go=historia| tytuł =Historia cudownego wizerunku | data dostępu = 2012-11-10 | autor = Juliusz Maszloch| opublikowany = www.manoppello.eu| praca = | data = | język = }}</ref>.
Wydarzenie ofiarowania Marii opisała też [[Maria z Agredy]], mistyczka hiszpańska z XVII w. w rozdz. 17 ks. II książki "Mistyczne Miasto Boże"<ref>{{Cytuj książkę | autor = Maria z Agredy | tytuł =
Linia 12 ⟶ 14:
W ikonografii scena ofiarowania Najświętszej Maryi Panny najczęściej ukazuje Maryję jako kilkuletnią dziewczynkę idącą po schodach do świątyni, by tam ofiarować się Bogu.
Święto to obchodzono na Wschodzie już w VII wieku w rocznicę poświęcenia kościoła Matki Bożej Nowej (gr. Nea) w Jerozolimie, którą wzniesiono z polecenia cesarza [[Justynian I Wielki|Justyniana]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Baldi| imię=Donato|autor link=Donato Baldi| tytuł=W Ojczyźnie Chrystusa: przewodnik po Ziemi Świętej| data=1993 |wydawca=Franciszkanie | miejsce=Asyż, Kraków | strony=105}}</ref>. W XIV wieku święto zostało przyjęte przez Kościół Zachodni.
W [[Katolicyzm|Kościele katolickim]] wspomnienie ofiarowania NMP jest szczególnym świętem [[Klauzura|sióstr klauzurowych]]. Mówił o tym [[Jan Paweł II]]:
| |||