Pomorze Gdańskie: Różnice pomiędzy wersjami

Pomorze Gdańskie zostało na krótko opanowane i przyłączone do Polski w 1090 przez [[Sieciech]]a. W ważniejszych grodach pomorskich umieszczono polskie załogi, resztę spalono w celu pozbycia się oporu Pomorzan. W kilka miesięcy później doszło do buntu miejscowych elit, co doprowadziło do przywrócenia stanu niezawisłości od Księstwa Polskiego<ref>S. Szczur przypuszczał, że w planach palatyna było narzucenie administracji polskiej, co miało umożliwić szybką integrację z Księstwem Polskim. {{cytuj książkę|nazwisko=Szczur|imię=S.|tytuł=Historia Polski – średniowiecze|wydawca=Wydawnictwo Literackie|miejsce=|rok=2002|strony=117-118|isbn=83-08-03272-9}}</ref>. W następnym roku zorganizowana próba podporządkowania Polsce ziem Pomorza Gdańskiego nie przyniosła efektu; w bitwie nad [[Wda (rzeka)|Wdą]] oraz kolejnej jesiennej wyprawie [[Władysław Herman]] wspomagany przez załogi czeskie poniósł klęskę<ref name="Spórna445">{{cytuj książkę|nazwisko=P. Wierzbicki|imię=M. Spórna,|tytuł=Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego|miejsce=|rok=|strony=445|isbn=}}</ref>.

 

 

W [[1186]] władcy Pomorza przyjęli wyznanie chrześcijańskie od duńskich cystersów, którym przewodził [[Bernard Dithard]]<ref>Pommerellisches Urkunddenbuch nr 6.</ref>; w [[1188]] roku nastąpiło w Gdańsku uroczyste podpisanie aktu fundacyjnego [[Opactwo Cystersów w Oliwie|Opactwa Cystersów]] w [[Oliwa|Oliwie]], którego Dithard został pierwszym opatem.