Holmgren dużo czasu poświęcił badaniom możliwości użycia roślin „inwazyjnych” oraz [[gatunek introdukowany|introdukowanych]] w celu pozyskiwania pożywienia i włókna, ale też (kontrowersyjnie) dla celów [[rekonstrukcja ekologiczna|rekonstrukcji ekologicznej]] i „ekosyntezy”. Zainteresowanie rekombinowanymi ekosystemami czy „zachwaszczaniem” powstałopojawiło się częściowo w trakcie wizyty w [[Nowa Zelandia|Nowej Zelandii]] w 1979 i spotkaniemspotkania z nowozelandzkim ekologiem, Haikai Tane<ref>{{cytuj książkę|autor=Hakai Tane|rok=1995|tytuł=Ecography. Mapping and Modelling Landscape Ecosystems|miejsce=Canberra|wydawca=The Murray-Darling Basin Commission}}</ref>. Niekonwencjonalność Holmgrena w kwestii gatunków inwazyjnych i introdukowanych doprowadziła do krytyki permakultury w debacie trwającej w australijskim ruchu pro-środowiskowym po dziś dzień. Jego niedawne wypowiedzi o roli wierzby ''Salix alba'' × ''fragilis'' ([[wierzba biała]] × [[Wierzba krucha|krucha]]) w procesie [[Rekultywacja|rekultywacji]] strumieni w Wiktorii (dzięki poprawie zatrzymywania osadów i [[fosfor]]u) bywają uważane za „heretyckie” w stosunku do oficjalnych wytycznych<ref>{{cytuj książkę|autor =Tim Low|rok=1998|tytuł=Feral Future|miejsce=Melbourne|wydawca=Viking Australia}}</ref><ref>{{cytuj pismo|autor=Russ Grayson|rok=2003|tytuł=Permaculture an agent of bio-invasion?|czasopismo=The Planet. The journal of Permaculture International Limited|numer=6 (Autumn)|strony=10–11}}</ref>.
