Die Toten Hosen: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
VanWiel (dyskusja | edycje)
brak grafiki
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m Link tożsamy z tekstem linka
Linia 57:
Wydana w 1988 roku płyta ''[[Ein kleines bisschen Horrorschau]]'', w której pojawił się przebój ''Hier kommt Alex'', uchodzi za punkt przełomowy w karierze zespołu. Album składa się w większości z utworów napisanych do sztuki teatralnej Bernda Schadewalda: ''Clockwork Orange''. Sztuka powstała w oparciu o powieść "[[Mechaniczna pomarańcza (powieść)|Mechaniczna pomarańcza]]" autorstwa [[Anthony Burgess|Anthony'ego Burgessa]] i filmu [[Mechaniczna pomarańcza (film)|pod tym samym tytułem]] w reżyserii [[Stanley Kubrick|Stanleya Kubricka]]. Przez pół roku występowali na scenie podkładając muzykę do sztuki w teatrze Bad Godesberg w [[Bonn]]. Jeszcze tego samego roku Die Toten Hosen wystąpili na ''Lituanika-Festival'', festiwalu odbywającym się w stolicy [[Litwa|Litwy]], [[Wilno|Wilnie]] oraz w [[Kowno|Kownie]] i zostali wybrani przez jury najlepszym zespołem całego festiwalu<ref>[[Metal Hammer]], Ausgabe 11/1988, S. 122.</ref>.
 
Tournée odbyte wiosną 1989 roku, zgromadziło wielu fanów i okazało się sukcesem, na koncercie w dortmundzkiej [[Westfalenhallen]] udało się sprzedać wszystkie bilety. Jednocześnie zespół wydał wprowadzili kasetę VHS ''[[3 Akkorde für ein Halleluja|3&nbsp;Akkorde für ein Halleluja]]'', która dokumentowała ich dotychczasową historię. W 1990 roku zostali zaproszeni do wzięcia udziału w ''[[New Music Seminar]]'' odbywającego się w Nowym Jorku<ref>[[Jürgen Seibold]], V.I.P. music: ''Die Toten Hosen''. [[Paul Zsolnay Verlag]], Wien 1992, ISBN 3-552-05005-1. S. 56.</ref>, a w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] wystąpili jako support przed koncertem [[The Rolling Stones]]. Latem 1990 roku wyjechali do [[Włochy|Włoch]], gdzie dla gazety [[Die tageszeitung|Die Tageszeitung]] i radia [[SDR 3]] współkomentowali mecze [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|XIV Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej]]<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_was_frueher_einmal_war_teil3.php taz, Ausgabe 11–30/Juni 1990 u. 2–8/Juli 1990]</ref>. Specjalnie na tę okazję wydali cover ''[[Azzurro (piosenka)|Azzurro]]'' w wersji rockowej, ze specjalnym klipem wideo, który w satyryczny sposób ukazuje zachowanie się grupki niemieckich kibiców, podróżujących na mecze mistrzostw. Jeszcze w tym samym roku wydali album ''[[Auf dem Kreuzzug in Glück]]'', który w ciągu tygodnia sprzedał się w ilości 150 tys. sztuk<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_was_frueher_einmal_war_browser.php?contentid=63 Frankfurter Rundschau 1990]</ref>.
 
W 1991 roku ukazał się dwupłytowy album ''[[Learning English, Lesson One]]'', który uważany jest za jeden z najlepszych albumów coverów piosenek anglojęzycznych. Album miał być ich hołdem wobec twórców oryginalnych wersji tych utworów. Nagrywanie każdego z coverów odbywało się przy obecności co najmniej jednego z autorów każdego utworu. Ta produkcja zapoczątkowała trwającą do dzisiaj współpracę z angielskim muzykiem [[T. V. Smith]]em, twórcą tekstów i byłym członkiem zespołu [[The Adverts]]. Wiosną 1992 roku zespół wyruszył w trwającą aż do jesieni trasę koncertową, grając koncerty pod hasłem "Ludzie, zwierzęta, sensacje" (Menschen, Tiere, Sensationen). Podczas trasy odwiedzili Niemcy, [[Austria|Austrię]], [[Szwajcaria|Szwajcarię]], [[Dania|Danię]], [[Anglia|Anglię]], [[Hiszpania|Hiszpanię]], Francję i po raz pierwszy [[Argentyna|Argentynę]]<ref>Bertram Job: ''Bis zum bitteren Ende … Die Toten Hosen erzählen ihre Geschichte''. Kiepenheuer & Witsch, Köln 1996, ISBN 3-462-02532-5. S. 264.</ref>. Singiel, który ukazał się w Boże Narodzenie 1992 roku - ''[[Sascha … ein aufrechter Deutscher]]'' manifestował ich poglądy przeciwko [[Skrajna prawica|ekstremizmowi prawicowemu]]. Dochodem uzyskanym ze sprzedaży DTH postanowiło wesprzeć "Düsseldorfski apel przeciwko rasizmowi i nienawiści do obcokrajowców“. Wydawnictwo spotkało się z protestami ze strony [[Republikanie (Niemcy)|Partii Republikanów]], co jednak tylko zwiększyło jego popularność, dochody wyniosły pół miliona [[Marka niemiecka|niemieckich marek]]<ref>[[Zillo]], Ausgabe Mai 1993.</ref>.