Konstanty Damrot: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków do ujedn., WP:SK, usunięcie zbędnych linków do dat |
Pernambuko (dyskusja | edycje) →Biografia: źródła/przypisy |
||
Linia 42:
== Biografia ==
Urodził się w wielodzietnej rodzinie chłopskiej w Lublińcu jako syn Konstantego oraz Karoliny z domu Jüttner. O jego edukację zadbał krewny, ks. Juliusz Jüttner, który umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w [[Gościkowo|Paradyżu]] (obecna nazwa tej miejscowości: Gościkowo). Damrot maturę zdał w 1862 w gimnazjum w [[Opole|Opolu]]. Następnie studiował na Wydziale Filozoficznym [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]]. W czasie studiów był aktywnym członkiem [[Towarzystwo Literacko-Słowiańskie|Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego]] oraz Koła Górnoślązaków, które przekształcił w Towarzystwo Polskich Górnoślązaków. W 1864 przeniósł się na Wydział Teologiczny, lecz wkrótce został wcielony do wojska i wziął udział w [[Wojna duńska 1864 roku|wojnie duńsko-pruskiej]].<ref>[[Jerzy Oleksiński]], "I nie ustali w walce", Nasza Księgarnia, Warszawa 1980, ISBN 831007610, str.171</ref>
W 1867 otrzymał święcenia kapłańskie i objął wikariat w Opolu. W 1870 przeniósł się do [[Kościerzyna|Kościerzyny]], gdzie przez 13. lat pełnił funkcję dyrektora Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego. W 1884 powrócił na Śląsk i pracował na stanowisku dyrektora Seminarium Nauczycielskiego w Opolu. Przyjaźnił się z [[Karol Miarka (1825-1882)|Karolem Miarką]]. W 1891 roku Przeszedł na emeryturę i zamieszkał w [[Pilchowice (województwo śląskie)|Pilchowicach]] gdzie zmarł.
| |||