Wersja z 15:11, 28 lis 2012 edytuj Szkodnik 0526 (dyskusja \| edycje) 1192 edycje linki zewnętrzne ← poprzednia edycja		Wersja z 18:11, 4 gru 2012 edytuj anuluj edycję MastiBot (dyskusja \| edycje) Boty 3 413 352 edycje m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Generał (wojsko) – zmieniono link(i) do Generał; zmiany kosmetyczne następna edycja →
Linia 31: Podczas I wojny światowej służył, jako oficer [[Sztab Generalny\|Sztabu Generalnego]], a także jako oficer sztabu XXI Korpusu, wraz z którym walczył w [[Karpaty\|Karpatach]], zaś od [[1917]] jako oficer sztabowy 236. Dywizji Piechoty walczył we [[Flandria (region)\|Flandrii]] i pod [[Artois]]. Ciężko ranny [[bitwa pod Verdun\|pod Verdun]], powrócił do służby dopiero w [[1919]] jako oficer sztabowy 3. Dywizji Piechoty. Szybko awansował. Od [[1923]] pracował w Ministerstwie [[Reichswehra\|Reichswehry]], zaś w trzy lata później został mianowany dowódcą 3. pułku artylerii w [[Żagań\|Żaganiu]]. W okresie międzywojennym był Szefem sztabu 1. Dywizji Kawalerii który stacjonował we [[Frankfurt nad Odrą\|Frankfurcie nad Odrą]], a w [[1928]] dowódcą 2. pułku artylerii w [[Schwerin]]ie. W 1932 był dowódcą artylerii III Korpusu w [[Berlin]]ie. Do stycznia [[1933]] był [[pułkownik]]iem, a po dojściu [[Adolf Hitler\|Hitlera]] i [[NSDAP]] do władzy zaczął awansować. W tym też roku mianowany [[~~Generał (wojsko)\|generałem~~generał]]em majorem, a w kwietniu [[1934]] generałem porucznikiem. Od [[1936]] jako generał artylerii, zaś w grudniu [[1938]] został mianowany Głównodowodzącym Heeresgruppe 6 i brał udział w zajęciu [[Sudety\|Sudetów]] przez wojska niemieckie podczas agresji na [[Czechosłowacja\|Czechosłowację]]. We wrześniu tego roku objął dowództwo VI Okręgu Wojskowego . W marcu [[1938]] - po styczniowym kryzysie [[Werner von Blomberg\|Blomberg]] - [[Werner von Fritsch\|Fritsch]] pozbawiony dowództwa. Do czynnej służby został powołany w momencie wybuchu [[II wojna światowa\|II wojny światowej]]. Przed wybuchem II wojny światowej mianowany dowódcą 4 armii. == Rok 1939 == Linia 43: W [[1941]], podczas [[Atak Niemiec na ZSRR\|agresji III Rzeszy na ZSRR]] był dowódcą [[4 Armia (III Rzesza)\|4 Armii]], która dotarła do bram [[Moskwa\|Moskwy]] tak blisko, że na początku grudnia 1941 jej oficerowie mogli (przez [[lornetka\|lornetki]]) widzieć na własne oczy [[Kreml moskiewski\|Kreml]]. [[6 października]] [[1941]] wraz z 9 Armią gen. Straussa jego formacje okrążyły pod Wiaźmą część sił lewego skrzydła Frontu Zachodniego oraz Frontu Odwodowego. W tym też roku przyjął osobisty prezent Hitlera w postaci 250 000 marek. [[16 grudnia]] 1941 objął dowództwo nad Grupą Armii Środek. Miejsce to zajął po fedmarszałku [[Fedor von Bock\|von Bocku]]. Później otrzymał on za zasługi na froncie wschodnim nagrodę 400 tys. Reichsmarek. Za otrzymane pieniądze kupił sobie nieduży majątek na [[Śląsk]]u. Podczas [[Bitwa na Łuku Kurskim\|bitwy na Łuku Kurskim]] ([[5 lipca]] [[1943]]) na pozycje Armii Czerwonej od północy nacierała [[~~Grupa Armii Środek\|~~Grupa Armii Środek]] pod jego dowództwem. Trzy dni po [[Operacja Husky\|inwazji brytyjsko-amerykańskiej na Sycylię]], [[Adolf Hitler\|Hitler]] rozkazał von Klugemu przerwać bitwę pod Kurskiem. W ostatniej dekadzie września wycofał on wojska ze [[Smoleńsk]]a w obawie przed okrążeniem. Jesienią dowództwo radzieckie planowało dokonanie uderzenia w rejonie [[Orsza\|Orszy]], gdzie stacjonowała 4 Armia gen. [[Gotthard Heinrici\|Gottharda Heinriciego]]. [[12 października]] rankiem, kiedy nad doliną rzeki [[Miereja\|Mierei]] unosiła się mgła, o godz. 9.00 wojska radzieckie rozpoczęły atak. Niemcy widząc, że w walkach bierze udział tylko polska [[1 Warszawska Dywizja Piechoty\|dywizja im. Tadeusza Kościuszki]] (był to jej "chrzest bojowy", znany jako [[bitwa pod Lenino]]), po dokonaniu kontrataku odbili Połzuchy. W listopadzie 1943 został zdjęty z zajmowanego stanowiska za krytykę decyzji Hitlera. [[27 października]] miał wypadek samochodowy, na skutek którego trafił do szpitala. Oficjalnie podano, że ten fakt był powodem opuszczenia stanowiska dowódcy Grupy Armii Środek. Latem [[1944]] został mianowany dowódcą Grupy Armii "D". Od [[3 lipca]] 1944 walczył już na zachodzie. Został mianowany Naczelnym Dowódcą Frontu Zachodniego. Objął to stanowisko po feldmarszałku von [[Gerd von Rundstedt\|Rundstedcie]] odwołanym [[30 czerwca]] [[1944]]. Tego też dnia odbyło się w [[La Roche-Guyon]] pierwsze spotkanie Klugego z Rommlem. Linia 61: == Bibliografia == * Bogusław Wołoszański, ''Ten okrutny wiek'', ISBN 83-904972-0-4, ISBN 83--904968-0-1 * Bogusław Wołoszański, ''Tajna wojna Hitlera'', ISBN 83-904972-2-0

Günther von Kluge: Różnice pomiędzy wersjami