Bronisław Dąbrowski (powstaniec): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
{{kategoria}}{{linki}}
Bronisław Bolesław Dąbrowski (ur. [[19 września]] [[1815]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[2 kwietnia]] [[1880]] w [[Winna Góra (województwo wielkopolskie)|Winnej Górze]]) – działacz niepodległościowy, powstaniec, syn generała [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]. Ojca straciła w wieku trzech lat. Opiekowała się nim matka Barbara Dąbrowska z Chłapowskich. Uczynił generał Jan Henryk Dąbrowski, pułkownika Ludwika Sczanieckiego (1789-1854), swego adiutanta opiekunem małoletniego Bronisława.
Żonaty z Weroniką Łącką (ur. [[3 kwietnia]] [[1823]], zm. [[20 sierpnia]] [[1897]]), ślub odbył się w 1842.
W posagu otrzymali [[Kuflew]]. Mieszkali tu do lutego 1846 r. Bronisław Dąbrowski zorganizował w [[Powstanie wielkopolskie 1846 roku|1846 Powstanie]] w [[Zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]], był dowódcą na prawym brzegu Wisły w zaborze rosyjskim. Zaborcy Rosyjscy i Pruscy odkryli jego plany niepodległościowe i aresztowali. Aresztowany przez Rosjan przekazany Prusakom. Sądzony w [[Proces berliński (1847)|procesie berlińskim]], skazany został na 20 lata więzienia. Dodatkowo władze carskie skonfiskowały im dobra kuflewskie.
Weronika po prześladowaniach przez zaborców straciła syna, nie mogła mieć już dzieci. Ten wypadek sprawił, że zakończyła się linia Dąbrowskich. Wybuch [[Rewolucja marcowa|rewolucji 1848]] w Berlinie zmusił króla pruskiego, [[Fryderyk Wilhelm IV Pruski|Fryderyka Wilhelma IV]], do ogłoszenia amnestii na skazanych Polaków w tym Bronisława Dąbrowskiego.
| |||