Emil Czech: Różnice pomiędzy wersjami

By wykonać rozkaz, musiał pokonać w niespełna dwie godziny kilkunastokilometrowy dystans, w górach i pod niemieckim ostrzałem. Czech dostał kornet i wraz z kierowcą ruszyli pod górę samochodem, jednak w połowie drogi pojazd zatrzymał się, a kierowca oznajmił, że dalej nie jedzie, bo chce żyć. Na szczęście Czech zobaczył nadjeżdżającego znajomego lekarza Stanisława Szczepanka, który podwiózł Czecha tak blisko klasztoru jak się dało<ref>[http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Polacy-po-krwawej-walce-zdobyli-wzgorze,wid,13417839,komentarz.html?ticaid=1ca7b Marta Tychmanowicz, ''Polacy po krwawej walce zdobyli wzgórze''] [[Wirtualna Polska]], 18.05.2011 [dostęp 13.07.2011]</ref>. Ostatnim odcinkiem drogi była wspinaczka po skałach. Na szczyt wzgórza wszedł tuż przed godziną 12. Zdenerwowany i wzruszony E. Czech podszedł pod falującą na wietrze polską flagę. Choć grał hejnał już nie raz, tym razem bał się, żeby się nie pomylić. Wokół zebrali się żołnierze i fotoreporterzy. Pod masztem z polską flagą, w towarzystwie plutonowego Chomy oraz w obecności angielskich i amerykańskich korespondentów wojennych, ponad złomami ruin i skał, w samo południe odegrał na [[kornet (instrument)|kornecie]] C powszechnie znane pięć dźwięków rozłożonego trójdźwięku durowego.

* [[Bitwa o Monte Cassino|Bitwa pod Monte Cassino]]