Wojna peloponeska (431–404 p.n.e.): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Przyczyny wojny: doryckiej polis na Półwyspie
OldGoj (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji nr 33704970 autora 94.40.123.2
Linia 22:
 
== Przyczyny wojny ==
Sytuacja polityczna w Helladzie po okresie wojen perskich była bardzo napięta, a każde nieostrożne i pochopne działanie którejś z polis mogło być pretekstem do rozpoczęlirozpoczęcia działań wojennych. Przyczyną wybuchu wojny peloponeskiej był początkowo niegroźny spór między [[Korfu|Korkyrą]] a [[Korynt]]em dotyczący spraw wewnętrznych (przewrotu demokratycznego) [[Kolonia (starożytna Grecja)|kolonii]] Korkyry – [[Durrës|Epidamnos]]. Korkyra była zaś kolonią Koryntu, co dodatkowo komplikowało sprawę. Należy zauważyć, że starożytne kolonie greckie (''apoikia'') zachowywały pełną autonomię od miasta założycielskiego, czyli metropolii. Korkyra w starciu z silnym na morzu Koryntem nie miała większych szans, więc zwróciła się o pomoc do Ateńczyków, którzy znęceni zyskaniem do swej ''arche'' sojusznika i tak ważnego punktu na szlaku handlowym z Italii do Hellady zdecydowali się na sojusz ([[433 p.n.e.]]) oraz pomoc w razie bezpośredniego ataku Koryntu na Korkyrę. Wedle relacji [[Tukidydes]]a Ateńczycy nie byli jednomyślni w sprawie udzielenia pomocy Korkyrze i zdawali sobie sprawę z tego, że przerodzi się to w wojnę z Koryntem. Na morzu Korynt pokonał siły Korkyrańczyków, lecz do zajęcia wyspy nie doszło ze względu na obecność floty ateńskiej.
 
Drugim powodem wojny była sprawa Potidai, doryckiej polis na Półwyspie Chalkidyckim, która była apoikią Koryntu i prowadziła z nim ożywione kontakty handlowe, lecz należała do [[Ateński Związek Morski|Związku Morskiego]] pod przewodnictwem Aten. Co roku Korynt przysyłał do Potidai swojego urzędnika, choć formalnie nie miał wpływu na politykę polis. Ateńczycy nie wpuścili urzędnika z Metropolii i zażądali zburzenia części murów okalających miasto, na co PotiddoryckiejPotidaia polis na Półwyspie reagowałazareagowała występując ze Związku Morskiego ([[432 p.n.e.]]). Dla Aten było to powodem do zbrojnej interwencji. Potidaia została oblężona przez flotę ateńską, zaś Korynt wysłał posiłki oblężonej polis. Zdając sobie sprawę z tego, że siły Ateńskie przewyższają jednak jego możliwości, Korynt zdecydował się poprosić o pomoc [[Sparta|Spartę]]. Dodatkowo Ateny na terenie całej swej ''arche'' zamknęły porty dla statków i towarów z Megary. Pretekstem było naruszanie granicy przez sąsiadujące polis ([[432 p.n.e.]]). Także [[Egina (wyspa)|Egina]] uważała, że Ateny naruszają zagwarantowaną jej neutralność.
Ponieważ zjazd przedstawicieli [[Związek Peloponeski|symmachii Spartańskiej]] mógł być zwołany jedynie przez Spartan, Korynt różnorakimi naciskami dyplomatycznymi zdołał doprowadzić do spotkania i ustalenia wspólnego frontu wobec poczynań Aten. Pod wpływem sojuszników Sparta oraz cała symmachia uznały, że Ateny złamały pokój z [[446 p.n.e.]]
[[Plik:Pelop krieg1.png|center|450px|thumb]]
Sparta postawiła Atenom warunki:
* wygnanie Alkmeonidów (po matce z tego rodoryckiejrodu polis na Półwyspiepochodził [[Perykles]])
* ustąpienie z Potidai
doryckiej polis na Półwyspie
* uszanowanie neutralności Eginy
* udostępnienie rynków dla Megary
* rozwiązanie Związku Morskiego
 
Ateny nie zgodziły się na ultimatum, wobec czego rozpoczęła się wojna.