Ludwik Spitznagel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dopisek o Szpicnaglu i Uni. Wileńskim |
znane języki obce, imię ojca |
||
Linia 1:
'''Ludwik Szpitznagel''' lub '''Ludwik Spitznagel''' (ur. [[9 stycznia]] [[1807]], zm. [[26 lutego]] [[1827]] w [[Snów|Snowie]] [[Powiat nowogródzki]]), ps. '''U.G.W.''', ''' U.U.W.''' - [[poeta]] [[literatura polska|polski]] epoki [[romantyzm]]u, [[orientalista]], tłumacz, przyjaciel [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]].
Urodził się w [[Wilno|Wilnie]] jako syn profesora Ferdynanda Spitznagela [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]]. Studentem owej uczelni został już w wieku 15 lat, studia ukończył zaś w wieku 18 lat (1824). W 1823 roku założył niewielki związek studencki, którego członkowie mieli "kształcić się najusilniej, a szczególnie w matematyce", zwany "Związkiem szpicnaglowskim"<ref>A. Kamiński, Polskie związki młodzieży (1804-1831), Warszawa 1963, s. 491.</ref>.
Po ukończeniu w 1826 studiów w Instytucie Orientalnym w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]], otrzymał nominację na tłumacza w [[Urząd konsularny|konsulacie]] rosyjskim w [[Aleksandria|Aleksandrii]]. Opuszczając Litwę w drodze na placówkę w Aleksandrii, w majątku Rdułtowskich w Snowie, w niewyjaśnionych okolicznościach, zmarł śmiercią samobójczą<ref>[http://www.str_12.republika.pl/samoro.html Samobójstwo w literaturze romantycznej<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref> strzelając sobie „prosto w serce”<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Zieliński| imię = Jan| autor link = | tytuł = Słowacki SzatAnioł| wydawca = PWN| miejsce = Warszawa| rok = 2011| strony = 42| isbn = 978-83-01-16607-6}}</ref>.
Linia 7:
Był najbliższym przyjacielem [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]]; stał się bohaterem i adresatem wielu wierszy autora ''[[Beniowski]]ego'', min. ''Do Ludwika Szpitznagla'', ''Godzina myśli'' czy ''Kordian''.
Był krzewicielem orientalizmu. Miał uczyć w Wilnie języków orientalnych [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]], ale żaden z nich o tym nie wspomina. Znał
[[Stanisław Burkot]] w eseju ''Tajemnice Ludwika Spitznagla''<ref>{{cytuj książkę | autor r = Stanisław Burkot | rozdział = Tajemnice Ludwika Spitznagla| nazwisko = Weiss | imię = Tomasz| tytuł = Prace ofiarowane Henrykowi Markiewiczowi| wydanie = | wydawca = Wydawnictwo Literackie| miejsce = Kraków-Wrocław | rok = 1984 | strony = 113-130 | isbn = 83-08-01142-X}}</ref> wysuwa teorię, że samobójstwo w Snowie było sfingowane w celu ukrycia prawdziwego zadania jakie otrzymał Spitznagel w służbie dyplomacji rosyjskiej. Wraz z [[August Kościesza-Żaba|Augustem Żabą]], również orientalistą i kolegą z Wilna, miał jako tajny agent wspierać [[Wojna o niepodległość Grecji|powstanie greków przeciw Turcji]].
| |||