Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Absolwenci: praca samodzielna o ks.Michale Polnym |
|||
Linia 26:
|www = http://www.wmsd.waw.pl/
}}
'''Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne św. Jana Chrzciciela w Warszawie''' – uczelnia wyższa, w której przyszli [[ksiądz|księża]] ([[Kleryk (student)|alumni]]), przygotowują się do posługi kapłańskiej w [[archidiecezja warszawska|archidiecezji warszawskiej]]. [[seminarium duchowne|Seminarium]] zostało [[afiliacja|afiliowane]] do [[Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie|Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie]]<ref>[http://www.pwtw.mkw.pl/index.php?page=wladze-uczelni Władze Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie] www.pwtw.mkw.pl [dostęp 20-07-2010].</ref>. Obecnym rektorem jest [[Wojciech Bartkowicz|ks. dr Wojciech Bartkowicz]]<ref>[http://ekai.pl/wydarzenia/polska/x30767/zmiany-w-warszawskim-seminarium Zmiany w warszawskim seminarium] ekai.pl [dostęp 20-07-2010].</ref>.
== Historia ==
Linia 35:
Koleje losu tejże instytucji przebiegały różnie. W wieku XVIII, seminarium staraniem biskupa poznańskiego [[Teodor Kazimierz Czartoryski|Teodora Czartoryskiego]], otrzymało nowo wybudowany budynek przy ulicy Świętojańskiej na Starym Mieście, tuż obok ówczesnej kolegiaty warszawskiej (dzisiejsza katedra). W ciągu późniejszej swojej historii, seminarium lokowane było jeszcze w kilku innych budynkach w mieście. Wiek XIX był czasem ciężkich prób. Wojny napoleońskie (1796-1815) spowodowały liczne zniszczenia w stolicy, których nie uniknęło także seminarium. Okres Królestwa Polskiego (1815-1830) był czasem względnej stabilizacji i naprawiania wojennych strat. Ważną zmianą w tym okresie, było objęcie stanowiska rektora przez księdza Benedykta Wyszyńskiego w roku 1845. Od tego momentu to kler diecezji warszawskiej (powstałej w roku 1798) przejął prowadzenie seminarium. Niestety dwa powstania narodowe (z lat 1830-1831 oraz 1863-1864) spowodowały zwrócenie się ostrza carskich represji również w stronę seminarium, które jako instytucja kształcąca księży katolickich (licznie wspierających powstańców), stało się obiektem szykan oraz inwigilacji prowadzonych przez carską policję.
W roku 1867, w wyniku kasaty wszystkich zakonów w [[Królestwo
W ciągu ponad 300 lat istnienia (co czyni seminarium najstarszą instytucją kształcenia w Warszawie) seminarium dało Kościołowi w Polsce 6 błogosławionych – są to męczennicy okresu II wojny światowej: ks. [[Michał Oziębłowski]], ks. [[Michał Woźniak]], ks. [[Edward Detkens]], ks. [[Zygmunt Sajna]], ks. [[Roman Archutowski]] (rektor okresu wojny), wszyscy beatyfikowani w roku 1999 przez papieża [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]] podczas pielgrzymki do Polski oraz bł. ks. [[Jerzy Popiełuszko|Jerzego Popiełuszkę]] (beatyfikowany 6 czerwca 2010), a także kilku biskupów (w tym jednego [[kardynał]]a, [[Aleksander Kakowski|Aleksandra Kakowskiego]], który w latach 1898-1910 był rektorem seminarium). W ciągu tych 300 lat seminarium było kierowane przez 45 rektorów<ref>[http://www.wmsd.waw.pl/historia Historia Seminarium Warszawskiego] wmsd.waw.pl [dostęp 20-07-2010].</ref>. Obecnie tę funkcję pełni ks. Wojciech Bartkowicz.
| |||