Ulica Elektoralna w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 50:
Po roku 1900 wybudowano przy ulicy kilka nowych obiektów; u zbiegu z nieistniejącą już ulicą ''Solną'' (obecnie Aleja Jana Pawła II w Warszawie|Al. Jana Pawła II) wzniesiono trzypiętrową kamienicę z zaokrąglonym narożnikiem, której przyziemie wypełniły wysokie, dwukondygnacyjne witryny. Lata trzydzieste XX wieku przyniosły nadbudowę kilku kamienic, okres wczesnego modernizmu przyniósł budowę dwóch nowych obiektów. Krótko przed rokiem 1939 zadbano o estetykę ulicy, porządkując zasłaniające fasady bardzo liczne szyldy.
Podczas bombardowań w roku 1939 zniszczeniu uległy zabudowania biurowe [[Bank Polski (Królestwo Polskie)|Banku Polskiego]] oraz [[Szpital Św. Ducha w Warszawie|Szpitala Św. Ducha]], pod gruzami którego zginęło 200 osób.
W Podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] 9 sierpnia Niemcy uderzając z [[Wola (Warszawa)|Woli]] spalili całą zabudowę i wymordowali mieszkańców. Zburzeniu uległy wtedy tylko nieliczne obiekty, jednak już w roku 1946 Dział Inspekcji Budowlanej [[Biuro Odbudowy Stolicy|BOS]] nakazał wyburzenie nawet dobrze zachowanych budynków. Zagładzie uległa nawet Corazziańska kamienica pod nr. 1, wyburzona w roku 1949. W miejsce unikatowej enklawy historycznej zabudowy wzniesiono szereg obiektów o historyzujących fasadach; ocalałe domy obniżono oraz pozbawiono wystroju architektonicznego. == Otoczenie ==
*
*
*
* [[Pomniki granic getta w Warszawie|Pomnik granic getta]] (na rogu ulicy [[Ulica Chłodna w Warszawie|Chłodnej))
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
|