Louis-Alexandre Berthier: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki zewnętrzne |
lit. |
||
Linia 15:
Przez cały okres wojen napoleońskich u boku swego wodza i cesarza, który nadał mu w [[1804]] księstwo Neuchâtel i w [[1809]] czysto tytularne księstwo Wagram (za wkład w zwycięstwo w [[Bitwa pod Wagram|stoczonej tam bitwie]]). Był uważany za najlepszego ówczesnego sztabowca w armiach europejskich, ale powierzanie mu dowództwa nad całą armią bez nadzoru Napoleona w [[1809]] omal nie doprowadziło do katastrofalnego w skutki ruchu Grande Armée.{{fakt|data=2013-01}}
W 1812 roku zablokował [[Antoine-Henri Jomini|Antione'owi Henri Jomini'emu]] awans na stopień generała dywizji pod zarzutem opieszałości w dostarczaniu raportów i dokumentów<ref>Michael Lee Lanning, ''100 największych dowódców wszech czasów'',
Po przywróceniu na tron dynastii [[Burbonowie|Burbonów]], króla [[Ludwik XVIII|Ludwika XVIII]], zachował swoją funkcję i tytuł. Po ucieczce Napoleona z zesłania na wyspie [[Elba|Elbie]] - [[100 dni Napoleona]], wielu oficerów ponownie podporządkowało się jego rozkazom. Berthier zachował jednak lojalność w stosunku do króla, któremu ułatwił ucieczkę z kraju, a sam później osiadł w [[Bawaria|Bawarii]].
Napoleon nie krył swojego rozżalenia z powodu postawy Berthiera<ref name="100 największych dowódców wszech czasów, str. 187">Michael Lee Lanning, ''100 największych dowódców wszech czasów'',
Armia Napoleona pozbawiona zdolności organizacyjnych Berthiera nie miała już dawnego zdysplinowania i zorganizowania tak potrzebnego podaczas [[Bitwa pod Waterloo|bitwy pod Waterloo]].
Zmarł [[1 czerwca]] [[1815]] roku, wypadając z okna kamienicy w [[Bamberg]]u, w wyniku nieszczęśliwego wypadku, możliwe że został z niego wypchnięty lub popełnił [[samobójstwo]] dręczony wyrzutami sumienia z powodu porzucenia Napoleona<ref name="100 największych dowódców wszech czasów, str. 187">Michael Lee Lanning, ''100 największych dowódców wszech czasów'',
==Bibliografia==
| |||