Karim al-Alami: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.2+) (Robot dodał ru:Алами, Карим |
m Bot poprawia pisownię ATP World Tour |
||
Linia 2:
'''Karim Alami''' (ur. [[24 maja]] [[1973]] w [[Casablanca|Casablance]]) – [[Maroko|marokański]] [[tenis]]ista, zwycięzca turniejów zawodowych, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], olimpijczyk.
Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990. Uczestniczył jeszcze wówczas w rywalizacji juniorów, gdzie szereg sukcesów w 1991 – w singlu finał [[US Open]] i półfinał [[French Open]], w deblu wygrana [[Wimbledon]]u (z [[Greg Rusedski|Rusedskim]]) i [[US Open]] (z [[John-Laffnie de Jager|de Jagerem]]) – dał mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej (w grze podwójnej lidera). W 1994 na turnieju ''ATP World Tour'' w [[Ad-Dauha|Ad-Dausze]] odniósł sensacyjne zwycięstwo nad liderem rankingu światowego [[Pete Sampras]]em. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego w rodzinnej Casablance, przegrywając z Włochem [[Renzo Furlan]]em. Rok później wygrał pierwszy turniej challengerowy, w finale w [[Taszkent|Taszkencie]] pokonując Hiszpana [[Jordi Arrese|Jordiego Arrese]].
W 1996 jako pierwszy Marokańczyk świętował turniejowe zwycięstwo w cyklu ''ATP World Tour'', po zwycięstwie w finale imprezy w [[Atlanta|Atlancie]] nad Szwedem [[Nicklas Kulti|Nicklasem Kultim]] (w półfinale turnieju pokonał czwartą rakietę świata [[Michael Chang|Changa]]). We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w [[Palermo]], pokonując w finale Rumuna [[Adrian Voinea|Voineę]]. W 1998 był w finale w [[Bolonia|Bolonii]] (przegrał z Hiszpanem [[Julian Alonso|Alonso]]), a w 1999 w finałach w [[Barcelona|Barcelonie]] (porażka z [[Félix Mantilla|Mantillą]]) i [[Bukareszt|Bukareszcie]] (porażka z [[Alberto Martín]]em). W lutym 2000 zajmował najwyższe, 25. miejsce w rankingu światowym. Wiosną 2000 doszedł do półfinału turnieju ''Masters Series'' w [[Monte Carlo]], pokonując m.in. [[Magnus Norman|Magnusa Normana]], [[Albert Costa|Alberta Costę]] i [[Thomas Johansson|Thomasa Johanssona]], a przegrywając z Francuzem [[Cedric Pioline|Piolinem]], późniejszym zwycięzcą. Był to jeden z jego ostatnich sukcesów, karierę zakończył po nieudanym sezonie 2002.
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Julianem Alonso. Jego zarobki zawodowe przekroczyły dwa miliony dolarów. Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992|Barcelonie w 1992]] odpadając w I rundzie z późniejszym mistrzem [[Marc Rosset|Rossetem]] (Marokańczyk urwał rywalowi seta, ale musiał skreczować w trzeciej partii), a w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000|Sydney w 2000]] dochodząc do ćwierćfinału, gdzie ponownie musiał uznać wyższość Szwajcara, tym razem [[Roger Federer|Rogera Federera]]. W latach 1990-2002 bronił barw narodowych w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]], rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego wygrał 32. Razem z [[Hicham Arazi|Hichamem Arazim]] i [[Younes El Aynaoui|Younesem El Aynaoui]] tworzył silną reprezentację, która w latach 2001-2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa. Alami grał m.in. w dwóch meczach z Polską (1994, 1999), wygrywając wszystkie pięć spotkań.
| |||