Jakub Falkowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Oleo (dyskusja | edycje)
m uzup., źródła/przypisy
Oleo (dyskusja | edycje)
m →‎Biografia: drobne techniczne
Linia 43:
 
== Biografia ==
Kształcił się u oo. Pijarów w [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynie]] nad Bugiem. W 1800 przyjął [[święcenia kapłańskie]] z rąk [[Onufry Kajetan Szembek|Onufrego Szembeka]]. Jako ksiądz został nauczycielem kolejno w szkołach: w [[Łomża|Łomży]], [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynie]] i [[Szczuczyn (województwo podlaskie)|Szczuczynie]], gdzie poznał głuchoniemego siedmioletniego chłopca – Piotra Gąsowskiego<ref name=Fal>Ks. Nowodworski, ''Ksiądz Jakób Falkowski i Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie'', „Tygodnik Ilustrowany”, nr 27, 19-31 marca 1860</ref>. Zainteresował się kształceniem głuchych. W latach 1803-1804 studiował pedagogikę głuchych w [[Lipsk]]u. Po powrocie, rozwijając niemiecką metodę Heinekego, nauczył swego podopiecznego „czytać z ruchu ust”. Swoje wyniki nauczania przedstawił w 1809 w [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwie Przyjaciół Nauk]]. W 1815 [[Izba Edukacyjna Księstwa Warszawskiego|Dyrekcja Edukacji Narodowej]] powierzyła mu utworzenie Instytutu Głuchoniemych, pierwszą w Polsce szkołę kształcącą dzieci głuche. Po rocznym naukowym pobycie w [[Wiedeń|Wiedniu]], 23 października 1817 otworzył instytut w dwóch pokojach [[Pałac Kazimierzowski w Warszawie|Pałacu Kazimierzowskiego]]. Kolejna siedziba mieściła się na [[Krakowskie Przedmieście w Warszawie|Krakowskim Przedmieściu]] pod nr 391 (wg ówczesnej numeracji). W 1820 został wyznaczony przez metropolitę warszawskiego [[Szczepan Hołowczyc|Szczepana Hołowczyca]] na stanowisko proboszcza parafii na [[Solec (Warszawa)|Solcu]]. To pozwoliło mu mieć dodatkowe fundusze na działalność instytutu. W 1822 wizytował placówkę cesarz i król Polski [[Aleksander I Romanow|Aleksander I]]. Dzięki przekazanej przez cesarza ze skarbu państwa sumie 124 000 złp. Falkowski wybudował fronton budynku przy ulicy [[Ulica Wiejska w Warszawie|Wiejskiej]] „podpod nr 1737”1737, a oficyny przebudował na warsztaty<ref name=Fal/>. Był rektorem instytutu do 1831. „Rocznik Towarzystwa Naukowego”<ref>„Rocznik Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem Krakowskim połączonego”, t. IV, Kraków 1819, strony początkowe nienumerowane</ref> wymienia go wśród „Członki Korespondenci Towarzystwa – Falkowski Jakób, Prof. Instytutu Głuchoniemych”. 18 czerwca 1826 został pierwszym proboszczem parafii [[Kościół św. Aleksandra w Warszawie|św. Aleksandra]].
 
Zmarł 2 września 1848. Jego szczątki zostały złożone w kościele świętego Aleksandra w Warszawie.