Tadeusz Łopuszański: Różnice pomiędzy wersjami

'''Tadeusz Łopuszański''' (ur. [[15 stycznia]] [[1874]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[19 kwietnia]] [[1955]] w [[Gliwice|Gliwicach]]) – pedagog, twórca i dyrektor szkoły eksperymentalnej [[Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich]] w [[Rydzyna|Rydzynie]], minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego w latach 1919-19201919–1920.

Syn Edwarda i Walerii z Koriersów, uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w [[Kraków|Krakowie]]. Studiował na wydz. filologicznym w zakresie matematyki i fizyki na wydziale filologicznym [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w latach 1891-18951891–1895. Przez kilka lat pracował jako nauczyciel w szkołach w Krakowie i Rzeszowie. W latach 1902-19061902–1906 odbył dwie stypendialne podróże do Anglii, Francji, Niemiec i Szwajcarii dla zapoznania się z aktualnymi prądami w nowoczesnej pedagogice i z ruchami reformatorskimi w szkolnictwie średnim.

W latach 1909-19141909–1914 z własnej inicjatywy pracował w Krakowie na stanowisku inspektora szkolnego Okręgu Krakowskiego, „aby mieć wpływ na podnoszenie szkolnictwa ludowego”. W latach 1911-19141911–1914 społecznie podjął dodatkową pracę jako dyrektor Wiejskiego Ogniska Wychowawczego w Prokocimiu[[Prokocim]]ie k.koło Krakowa. Placówka była prowadzona przez [[Towarzystwo Szkoły Ludowej]]. W ośrodku tym przystąpił do realizacji swych założeń programowych, dotyczących konieczności zróżnicowania programprogramu nauki według zainteresowań i uzdolnień uczniów. W latach 1915-19171915–1917 na stanowisku inspektora Okręgu Szkolnego przy Komendzie Powiatowej w Lublinie wprowadzał powszechność nauczania w całym Okręgu, zaopatrywał wszystkie szkoły powiatu lubelskiego w poważne biblioteki, w znaczącej części z własnej pensji. W listopadzie 1917 przeszedł do pracy w Departamencie Oświaty w administracji [[Rada Regencyjna|Rady Regencyjnej]] w Warszawie.

W listopadzie 1918 objął stanowisko szefa sekcji szkolnictwa średniego, następnie podsekretarza stanu w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W latach 1919-19201919–1920 był ministrem tego resortu w rządach [[rząd Leopolda Skulskiego|Leopolda Skulskiego]] i [[Pierwszy rząd Władysława Grabskiego|Władysława Grabskiego]]. Przez następne 6 lat był podsekretarzem stanu w tymżetym ministerstwie. Po [[przewrót majowy|przewrocie majowym]] w [[1926]] przeszedł na emeryturę jako niewygodny politycznie.

Łopuszański kładł wielki nacisk na wychowanie sportowe w gimnazjum rydzyńskim, bo sam był zażartym sportowcem w swoich młodszych latach. W 1906 stworzył klub piłki nożnej uczniów II Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. Klub ten później połączył się z innymi, żeby stworzyć Klub Wisła Kraków<ref>http://wwwhistoriawisly.wisla-krakow.infopl/podstronawiki/index.php?id_stronytitle=16.Kwestia_starsze%C5%84stwa_-_szkic</ref>. Łopuszański był pierwszym prezesem tego klubu.

Był również taternikiem, jednym z pierwszych, którzy wspinali się na [[Ostry Szczyt]] w Tatrach w 1903. W tymżetym samym roku był członkiem komitetu organizacyjnego nowej Sekcji Turystycznej [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT)]] w Zakopanem. W 1905 był członkiem grupy, która po raz pierwszy weszła na [[Żabi Szczyt Wyżni]].

Napisał wiele artykułów, które ukazały się w pismach pedagogicznych w latach 1906-19391906–1939, a także książki:

* ''Szkoła doświadczalna. Trzechlecie 1936-19391936–1939.'' reprint w Warszawie 2001.

* Jan Bohdan GlinskiGliński, ''Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie 1928-19391928–1939 – Wychowawcy i Wychowankowie'', Warszawa 2005