Szkolnictwo ludowego Wojska Polskiego: Różnice pomiędzy wersjami

[[Szkolnictwo wojskowe]] [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943-1944)|Armii Polskiej w ZSRR]] opierało się na pododdziałach szkolnych (''szkołach [[oficer (wojsko)|oficerskich]])'', które powstały w okresie [[formowanie|formowania]] [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty]], a następnie [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]]<ref name=zarys>{{Cytuj książkę|nazwisko =Margules [red.]|imię =Józef| tytuł =Z zagadnień rozwoju ludowego Wojska Polskiego|strony =86-88}}</ref>. W czerwcu 1943 [[dowódca]] 1 DP powołał do życia 1 samodzielny batalion szkolny. W jego skład wchodziła [[kompania]] [[podchorąży]]ch, złożona z dwóch [[Pluton (wojsko)|plutonów]] piechoty, plutonu [[ciężki karabin maszynowy|ciężkich karabinów maszynowych]] i plutonu [[moździerz]]y. Po przekształceniu [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty]] w 1 Korpus w oparciu o dotychczasową kompanię [[podchorąży]]ch zostały zorganizowane dwa [[batalion]]y szkolne podchorążych, nadal szkolące specjalistów piechoty, ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy. W 2 batalionie szkolnym została utworzona kobieca kompania moździerzy. W ten sposób powstała '''''Szkoła Oficerska 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych''''' z siedzibą w Riazaniu na terenie radzieckiej Szkoły Oficerskiej im. Woroszyłowa.