Szkolnictwo ludowego Wojska Polskiego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
źródła/przypisy
Kerim44 (dyskusja | edycje)
źródła/przypisy
Linia 3:
[[Szkolnictwo wojskowe]] [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943-1944)|Armii Polskiej w ZSRR]] opierało się na pododdziałach szkolnych (''szkołach [[oficer (wojsko)|oficerskich]])'', które powstały w okresie [[formowanie|formowania]] [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty]], a następnie [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]]<ref name=zarys>{{Cytuj książkę|nazwisko =Margules [red.]|imię =Józef| tytuł =Z zagadnień rozwoju ludowego Wojska Polskiego|strony =86-88}}</ref>. W czerwcu 1943 [[dowódca]] 1 DP powołał do życia 1 samodzielny batalion szkolny. W jego skład wchodziła [[kompania]] [[podchorąży]]ch, złożona z dwóch [[Pluton (wojsko)|plutonów]] piechoty, plutonu [[ciężki karabin maszynowy|ciężkich karabinów maszynowych]] i plutonu [[moździerz]]y. Po przekształceniu [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty]] w 1 Korpus w oparciu o dotychczasową kompanię [[podchorąży]]ch zostały zorganizowane dwa [[batalion]]y szkolne podchorążych, nadal szkolące specjalistów piechoty, ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy. W 2 batalionie szkolnym została utworzona kobieca kompania moździerzy. W ten sposób powstała '''''Szkoła Oficerska 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych''''' z siedzibą w Riazaniu na terenie radzieckiej Szkoły Oficerskiej im. Woroszyłowa.
 
[[17 marca]] została oficjalnie utworzona '''''Centralna Szkoła Podchorążych Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR''''', która składała się z trzech batalionów piechoty, batalionu ciężkich karabinów maszynowych, batalionu [[moździerz]]y, kompanii [[czołg]]ów, kompanii łączności, kompanii [[saper]]ów, [[dywizjon]]u artylerii i [[szwadron]]u kawalerii. Przygotowywała przyszłych [[oficer (wojsko)|oficerów]] różnych specjalności dla większości rodzajów wojsk{{r|zarys}}.
 
W miarę jak rozwijały się Polskie Siły Zbrojne w Związku Radzieckim (przekształcenie korpusu w armię), wzrastał również stan etatowy szkoły. [[7 czerwca]] [[1944]] szkoła liczyła: 36 [[oficer (wojsko)|oficerów]], 133 [[podoficer]]ów, 350 szeregowców oraz ok. 2 000 [[podchorąży]]ch stanu zmiennego. Niezależnie od tego w szkołach [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] ''(artylerii, pancernych, lotniczych, łączności, saperskich)'' uczyło się 2 846 podchorążych{{r|zarys}}.
 
Ponieważ jednak potrzeby armii były znacznie większe, zorganizowano w Łucku kurs [[chorąży]]ch o stanie zmiennym 800 żołnierzy.
 
[[20 czerwca]] 1944 został wydany rozkaz nr 100 o utworzeniu '''''Centrum Wyszkolenia Armii'''''. Na jego czele stanął komendant o uprawnieniach dowódcy dywizji, podlegający bezpośrednio szefowi [[Główny Sztab Formowania|Głównego Sztabu Formowania]]{{r|zarys}}.
 
'''Skład Centrum'''
Linia 31:
Łączny stan etatowy kursów liczył 350 osób.
 
Na podstawie rozkazu szefa [[Główny Sztab Formowania|Głównego Sztabu Formowania]] z [[15 lipca]] 1944 została utworzona [[Oficerska Szkoła Polityczna|Centralna Szkoła Oficerów Polityczno-Wychowawczych]]{{r|zarys}}.
 
[[23 lipca]] 1944 został wydany rozkaz formowania Szkoły Artylerii Armii{{r|zarys}}.
 
=== Szkolnictwo Wojska Polskiego na przełomie 1944/1945 ===