Stanisław Arczyński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Awanse
Biografia
Linia 29:
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Początkowo został dowódcą plutonu, a potem kompanii pontonowej w [[1 Pułk Inżynieryjny|1 Pułku Inżynieryjnym]]. W 1919 brał udział w walkach o [[Lwów]] i [[Małopolska Wschodnia|Małopolskę Wschodnią]] jako dowódca grupy pontonowej w [[3 Dywizja Piechoty Legionów|3 Dywizji Piechoty Legionów]]. Następnie wraz ze swoim pododdziałem został przerzucony na północno-wschodni odcinek frontu, gdzie wyróżnił się szybkim wybudowaniem mostów na [[Świsłocz]]y i [[Niemen|Niemnie]], za co po wojnie odznaczono go [[Virtuti Militari|Orderem Virtuti Militari]].
 
Po zakończeniu działań wojennych, przeszedł w 1921 kurs uzupełniający oficerów sztabu. Do 1927 był zastępcą dowódcy i dowódcą III batalionu [[2 Pułk Saperów Kaniowskich|2 Pułku Saperów Kaniowskich]] w Puławach. W latach 1927-1929 dowodził [[Centrum Wyszkolenia Saperów|Batalionem Szkolnym Saperów]] w Modlinie. W 1929 ukończył kurs dla oficerów sztabu saperów w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w Warszawie. Do 5 grudnia 1934 był szefem saperów przy II wiceministrze spraw wojskowych. Otrzymał wówczas podziękowanie od I wiceministra spraw wojskowych gen. bryg. [[Tadeusz Kasprzycki|Tadeusza Kasprzyckiego]] za podniesienie poziomu wyszkolenia wojsk saperskich i sprawne kierowanie nimi podczas powodzi oraz odbudowę mostów, dróg i regulację rzek. Ze względu na swoje zasługi został mianowany komendantem [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkoły Podchorążych Saperów]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr.14 z 22 grudnia 1934r</ref>, a w 1936 został komendantem [[Wyższa Szkoła Inżynierii|Wyższej Szkoły Inżynierii]] w Warszawie. Funkcję tę sprawował do wybuchu [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939]]
 
Po klęsce wrześniowej przedostał się do [[Francja|Francji]], gdzie został komendantem polskiego [[Centrum Wyszkolenia Saperów]] przy francuskim 6 Pułku Saperów w [[Angres]]. Po upadku Francji ewakuował się do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Był dowódcą saperów w sztabie Najwyższego Wodza. Po zakończeniu wojny i demobilizacji osiedlił się w Anglii. Zmarł 3 stycznia 1959 w Londynie.
Linia 41:
 
== Awanse ==
* [[major]] – ze starszeństwem z 1 lipca 1923<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr.32 z 2 kwietnia 1924r. str. 170</ref>
* [[podpułkownik]] – ze starszeństwem z 1 stycznia 1931
* [[pułkownik]] - ze starszeństwem z 19.03.1937
 
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==