Włosek: Różnice pomiędzy wersjami

Włoski mogą być zbudowane z jednej lub wielu komórek żywych lub martwych pokrytych [[kutyna|kutyną]]. Występuje wiele stopni pośrednich między typowymi komórkami epidermy a włoskami. Podstawowym podziałem włosków jest podział na włoski zwykłe i wydzielnicze. Podstawową funkcją włosków zwykłych jest zabezpieczanie roślin przed parowaniem i nagrzewaniem. Gęsty kutner jest charakterystyczną cechą [[kserofity|kserofitów]]. Włoski zwykłe zawierają protoplast przez krótki czas. Po obumarciu tworzą srebrnobiałą powłokę na liściach i łodygach. Włoski zwykłe mogą również zapewniać przyczepność organom pnączy, tego typu włoski występują na przykład u chmielu. Włoski wydzielnicze są żywe przez dłuższy czas, a po obumarciu protoplastu zwykle odłamują się. Przykładem włosków wydzielniczych są włoski parzące, występują między innymi u pokrzywy. Wierzchołek takich włosków zakończony jest główką, która odłamuje się pod naciskiem, ostra szyjka wbija się w skórę i wstrzykuje substancję parzącą{{r|Malinowski-1978}}. Do włosków wydzielniczych zalicza się:

Włoski można podzielić też, ze względu na ich budowę na{{r|Rutkowski}}:

* pierzaste – o końcach rozgałęzionych pierzasto, gęsto występując tworzą "filcową" powłokę -  – [[kutner]] (np. u [[szarotka alpejska|szarotki alpejskiej]], lub [[dziewanna (roślina)|dziewanny]]).