Rakieta: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.3) (Robot dodał ur:راکٹ; zmiany kosmetyczne |
drobne redakcyjne, poprawa linków zewnętrznych |
||
Linia 45:
16. Sterownice strumienia gazów wylotowych;<br />
17. Powierzchnie sterowe (lotki);]]<br />
Od [[1937]] roku w [[Peenemünde]] na wyspie
Rakieta V-2 była największym krokiem do przodu w technologii rakietowej. Z zasięgiem 300 km, masie startowej 12700 kg, masie użytecznej 1000 kg i ciągu silnika 25200 kG posiadała wszystkie elementy współczesnych rakiet. Posiadała turbopompę (wchodzącą w skład pompowego układu zasilania silnika rakietowego), inercyjny system sterowania i wiele innych elementów dzisiejszych rakiet. Celem rakiety była głównie [[Anglia]], ale również [[Belgia]] i [[Francja]]. W Anglii
[[Plik:Ksc-69pc-442.jpg|
Po wojnie ZSRR, Anglia i USA prześcigały się w pozyskaniu technologii niemieckiej.
Po kapitulacji Niemiec, von Braun wraz ze współpracownikami poddał się wojskom amerykańskim, licząc na możliwość kontynuowania prac nad rakietami do celów cywilnych. Amerykańskie władze, w obliczu rysującej się konfrontacji z [[Kraje socjalistyczne|państwami komunistycznymi]], chętnie przyjęły von Brauna, jak również część jego zespołu i ocalałe części rakiet V-2. [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] dla przechwyconych przez siebie niemieckich specjalistów programu V-2 utworzył pierwotnie ośrodek naukowo-badawczy ''[[Instytut Rabe]]''<ref name="CWS">{{cytuj książkę |nazwisko=Polmar|imię=Norman|autor link=Norman Polmar|inni= K. J. More|tytuł=Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines|rok=[[2003]]|wydawca=Potomac Books, Inc|isbn = 1-57488-530-8}}</ref> w [[Nordhausen]] gdzie mieli kontynuować swoją pracę, jednakże [[22 października]] [[1946]] roku [[NKWD]] aresztowało ich wraz z rodzinami oraz specjalistami innych dziedzin techniki wojskowej, i tę grupę około pięciu tysięcy osób wywieziono w głąb ZSRR, gdzie mieli kontynuować swoje prace pod ścisłym nadzorem<ref name="NN">{{cytuj książkę |nazwisko=Hewlett|imię=Richard G.|autor link=Richard G. Hewlett|inni= Francis Duncan|tytuł=Nuclear Navy, 1946-62|rok=[[1974]]|wydawca=University of Chicago Press|isbn = 0-22633-219-5}}</ref>.
Linia 54:
== Podział rakiet ==
W zależności od ilości silników, rozróżnia się jedno- lub wielosilnikowe. W zależności od ilości członów rozróżnia się jedno- lub wielostopniowe (2-, 3– stopniowe) – po zużyciu paliwa kolejne człony są odrzucane (najczęściej tracone bezpowrotnie), a pracę podejmuje kolejny, wyższy człon. Do napędu rakiet wynoszących obiekty w przestrzeń kosmiczną używa się silników rakietowych o wielkiej mocy (wielkiej sile ciągu), do rakiet badawczych, czy też militarnych przenoszących mniejsze ciężary, odpowiednio silników rakietowych o mniejszej mocy. Istnieje też grupa rakiet małej mocy, najczęściej jako broń przeciwpancerna. Są też rakiety o bardzo małej mocy np. ognie sztuczne, czy też rakiety manewrowe w satelitach, czy rakiety sygnalizacyjne. Większość rakiet uzyskuje siłę ciągu ze spalania, a więc procesu chemicznego, i te dzielą się na rakiety na paliwo stałe oraz ciekłe. Poczesne miejsce wśród pocisków rakietowych zajmują [[Rakietowy pocisk balistyczny|rakietowe pociski balistyczne]], czyli pociski rakietowe wyposażone w układ naprowadzania, których najistotniejszą cechą jest lot po [[Parabola (matematyka)|parabolicznej]] [[krzywa balistyczna|krzywej balistycznej]], w trakcie którego lot wznoszący odbywa się dzięki napędowi za pomocą silnika bądź silników rakietowych, dalsze zaś etapy lotu odbywają się dzięki wykorzystaniu [[Siła bezwładności|siły bezwładności]] oraz [[Grawitacja|grawitacji ziemskiej]].
{{
== Zobacz też ==
{{commonscat|Rockets}}
{| border="0"
|-
Linia 93 ⟶ 94:
{{wikisłownik|rakieta}}
* [http://www.nasa.gov National Aeronautics and Space Administration (NASA)] {{lang|en}}
* [http://www.roscosmos.ru/
* [http://www.esa.int/
* [http://www.
* [http://gallery.astronet.pl/index.cgi?281 Astro Gallery]
| |||