Telefon satelitarny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2+) (Robot dodał pt:Telefone por satélite
Linia 15:
Ważnym etapem w rozwoju telefonii satelitarnej było przejście na satelity obiegające ziemię na znacznie niższej wysokości ([[Niska orbita okołoziemska|LEO]] i [[MEO]]), co pozwala na zmniejszenie mocy urządzeń nadawczo-odbiorczych. Dopiero ta generacja telefonów satelitarnych przypomina wielkością telefony komórkowe. Telefonia satelitarna w przeciwieństwie do komórkowej nie ma charakteru tak powszechnego i również ze względów ekonomicznych jest stosowana przede wszystkim tam, gdzie inne metody komunikacji są niemożliwe lub utrudnione.
 
W komunikacji między telefonem a satelitą wykorzystywany jest jeden z dwóch [[szyfr strumieniowy|szyfrów strumieniowych]] GMR-1 lub GMR-2 (Immarsat). W 2012 roku zespół z uniwersytetu w [[Ruhra|RuhrzeRuhr-Universität Bochum]] poinformował o ich odtworzeniu metodą [[inżynieria odwrotna|inżynierii odwrotnej]]. W obu znaleziono poważne słabości, przy czym GMR-1 można łatwo złamać dysponując jedynie zaszyfrowanym sygnałem z podsłuchu<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.securitystandard.pl/news/379963/Zlamano.szyfry.telefonii.satelitarnej.html |tytuł=Złamano szyfry telefonii satelitarnej |data=2012 |opublikowany=Security Standard}}</ref>.
 
== Numery kierunkowe ==