Antoni Listowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Ordery i odznaczenia |
m To nie te Wołczyny, Wołczyny nad Bugiem to przysiułek |
||
Linia 29:
W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] dowodził walczącym na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyźnie]] i w [[Małopolska|Małopolsce]] 66 Butyrskim Pułkiem Piechoty, a od lutego 1915 został dowódcą 150 Tamańskiego Pułku Piechoty na froncie w [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]]. 12 lutego 1915 r. został ranny. Po powrocie ze szpitala 1 maja przejął dowództwo nad [[67 Tarutyński Pułk Piechoty|67 Tarutyńskim Pułkiem Piechoty]], a od października 1916 roku dowodził brygadą w [[17 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego|17 Dywizji Piechoty]]. 30 grudnia mianowany został generałem majorem, 15 kwietnia 1917 r. objął dowództwo 138 Dywizji Piechoty, a 1 października został dowódcą XXXVII Korpusu. W grudniu 1917 roku wystąpił z armii rosyjskiej.
12 grudnia 1918 roku mianowany komendantem rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego. W czasie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] został 5 stycznia 1919 r. dowódcą [[Grupa Poleska|Grupy Podlaskiej]] (Grupa Operacyjna "Podlasie" – od kwietnia przemianowana na "Poleską") z zadaniem obrony linii [[Bug]]u od [[Włodawa|Włodawy]] do
21 kwietnia 1920 r. zatwierdzony został w stopniu generała porucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od 26 maja do końca czerwca dowodził Frontem Ukraińskim, a potem do stycznia 1921 roku pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W październiku wziął udział w pertraktacjach rozejmowych w [[Mińsk]]u oraz pełnił funkcję pomocnika dowódcy Okręgu Generalnego Warszawa. Z dniem 3 stycznia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika.
| |||