Jan Beyzym: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zbędne linki zewn.,, linkująca, popr. zapisu bibl. przy on. wersji |
m poprawa linków |
||
Linia 25:
Był najstarszym synem z pięciorga dzieci Jana, właściciela dóbr Onacków, [[Beyzym|herbu własnego]] i Olgi z hrabiów [[Stadniccy|Stadnickich]], [[Szreniawa (herb szlachecki)|herbu Szreniawa]]<ref>[http://www.jurzak.pl/gd/szablony/osoba.php?lang=pl&id=014751 Za jurzak.pl]</ref>. Gdy miał 13 lat, w wyniku upadku [[Powstanie styczniowe|Powstania styczniowego]] jego ojciec został zaocznie skazany na karę śmierci. Należący do Beyzymów dwór w [[Onackowce|Onackowcach]] spalili [[Kozacy]]. Matka razem z dziećmi przeniosła się do Kijowa, gdzie Jan Beyzym w latach 1864-1871 ukończył II Gimnazjum. W 1872 roku przedostał się do Galicji, gdzie wstąpił do nowicjatu OO. Jezuitów w [[Stara Wieś (województwo podkarpackie)|Starej Wsi]] [[11 grudnia]] [[1872]]. Odbył w kolegium starowiejskim studia humanistyczne i filozoficzne, a następnie teologiczne w Krakowie. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] przyjął [[26 lipca]] [[1881]] z rąk biskupa [[Albin Dunajewski|Albina Dunajewskiego]] i powrócił do [[Tarnopol]]a, gdzie był znów wychowawcą, aż do zamknięcia tutejszego konwiktu (1881-1887). Po złożeniu ostatnich ślubów zakonnych (2 lutego 1886), jesienią 1886 roku przybył do [[Chyrów|Chyrowa]], by przez 10 lat w słynnym [[Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Chyrowie|Zakładzie naukowo-wychowawczym Ojców Jezuitów]] być wychowawcą młodzieży.
Jako misjonarz podjął pracę wśród [[trędowatych]] na [[Madagaskar]]ze, co wymagało wielu wysiłków. Leprozorium w [[Ambahivoraka|Ambahivorace]] składało się z 4 budynków, w których 150 chorych pozbawionych opieki medycznej wegetowało w skrajnej nędzy, niekiedy umierając częściej z głodu niż z powodu samej choroby: "Katolicy i poganie, mężczyźni, kobiety, dzieci, stłoczeni razem, jak zwierzęta". Beyzym podjął ciężką i rozpaczliwą pracę chcąc poprawić stan zdrowia i morale chorych, a także zwalczyć ich stygmatyzację społeczną.
Postanowiwszy wybudować w [[Marana|Maranie]] szpital dla 200 chorych, przedłożył jego projekt zwierzchnikom. Koszt projektu wynosił 30 000 franków, na co misja jezuicka nie miała funduszy, więc Beyzym rozpoczął szeroko zakrojoną kampanię listowną prosząc rodaków z Polski, Austrii i Niemiec o datki, i do końca 1900 roku zebrał 25 000 franków.
| |||