Karol Walezjusz: Różnice pomiędzy wersjami

Po kilku latach wojny obie strony zaczęły jednak dążyć do pokoju. Andegaweński [[Władcy Neapolu i Sycylii|król Neapolu]] [[Karol II Andegaweński|Karol II]] był zdecydowany zakończyć wojnę z Aragonią, która wybuchła jeszcze za życia jego ojca w [[1282]] r., kiedy to przeciwko Andegawenom zbuntowała się Sycylia i poddała się władzy króla Aragonii. W [[1289]] r. Karol II przybył do Francji. Po kilku miesiącach negocjacji udało mu się przekonać Karola de Valois do rezygnacji z pretensji do aragońskiego tronu. Karol miał za to otrzymać hrabstwa Andegawenii i Maine, które w posagu miała mu wnieść córka Karola, [[Małgorzata Andegaweńska|Małgorzata]]. Ślub odbył się [[18 maja]] [[1290]] r. [[19 lutego]] [[1291]] r. zawarto traktat z Aragonią. W zamian za zrzeczenie się praw do tronu, Karol otrzymał od swojego brata część obszarów byłego hrabstwa Tuluzy. Ostateczne zrzeczenie się praw do tronu nastąpiło w [[1295]] r.

 

 

W roku [[1291]] r. Karol otrzymał hrabstwo Alençon. W [[1293]] r. został hrabią Chartres. Rozpoczął również błyskotliwą karierę wodza. W [[1297]] r. dowodził wojskami francuskimi, które zaatakowały [[Flandria (region)|Flandrię]]. W tym samym roku poprowadził wyprawę przeciwko [[Akwitania|Akwitanii]]. W [[1299]] r. zmarła jego żona Małgorzata i Karol ożenił się ponownie z [[Katarzyna I de Courtenay|Katarzyną de Courtenay]], tytularną cesarzową Konstantynopola. W [[1301]] r. papież [[Bonifacy VIII]] poprosił Karola o pomoc w walce z gibelinami w Italii. Karol, uważając, że ta wyprawa wzmocni jego pozycję w Italii, co okaże się pomocne w planowanej wyprawie na [[Konstantynopol]], wyraził zgodę. W [[1302]] r., obdarowany przez papieża tytułem hrabiego Romanii, spustoszył północną i środkową Italię (m.in. złupił [[Florencja|Florencję]], za co został skrytykowany przez [[Dante Alighieri|Dantego]] w ''[[Boska Komedia|Boskiej Komedii]]'') oraz w maju [[1302]] r. zaatakował Sycylię. Udało mu się opanować znaczną część wyspy, ale upalne lato, choroby w armii i przynaglające go do powrotu listy Filipa IV (który właśnie poniósł klęskę we Flandrii) skłoniły go do rokowań z królem [[Fryderyk II Sycylijski|Fryderykiem]]. Ich owocem był pokój w [[Caltabellotta]], który kończył wojnę rozpoczętą w [[1282]] r.