Chloroplast: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pisum (dyskusja | edycje)
m Usunięto kategorię "Anatomia roślin" za pomocą HotCat
TarBot (dyskusja | edycje)
m main -> osobny artykuł
Linia 24:
 
== Pochodzenie ==
{{mainosobny artykuł|Teoria endosymbiozy}}
Chloroplasty zaliczamy do organelli samoreplikujących się (obecność [[chloroplastowy DNA|chloroplastowego DNA]] oraz zdolność do samoreplikacji uważane są przez wielu naukowców za dowody na [[Endosymbioza|endosymbiotyczne]] pochodzenie tych organelli od innych organizmów, które zostały pochłonięte przez komórkę, lecz zamiast ulec strawieniu, przekształciły się w [[symbionty]]).
 
Linia 32:
 
== Genom chloroplastowy i synteza białek ==
{{mainosobny artykuł|Chloroplastowy DNA}}
W chloroplaście występuje około 200-300 cząsteczek DNA. Są to identyczne kopie tworzące grupy po 5-20 cząsteczek najczęściej połączonych do wewnętrzną błony osłonki lub błon tylakoidów. Genom chloroplastowy składa się z około 120-160 tysięcy par zasad i zawiera geny części białek chloroplastowych, pełny zestaw tRNA oraz geny rRNA wchodzącego w skład chloroplastowych rybosomów 70S. Białka kodowane w genomie chloroplastowym to tylko niewielka cześć białek obecnych w chloroplastach. Ilość białek zakodowanym w chloroplastowym DNA oszacowano na 120. Pozostałe białka obecne w chloroplaście kodowane są przez genom jądrowy i transportowane do organellum. Kluczowy dla funkcjonowania chloroplastów – karboksylaza RuBP zawiera podjednostki kodowane przez genom chloroplastowy i podjednostki kodowane przez genom jądrowy.
Aparat syntezy białek obecny w chloroplastach działa podobnie jak układ biosyntezy białka w cytoplazmie. Najważniejsze różnice to odmienna wielkość rybosomów oraz zastosowanie jako aminokwasu inicjującego biosyntezę N-formylometioniny w miejsce metioniny. Większość białek chloroplastowych kodowane jest przez genom jądrowy i wytwarzana na rybosomach cytoplazmy. Ich przeniesienie przez otoczkę chloroplastu jest możliwe dzięki obecności na N-końcu sekwencji aminokwasów określanych jako peptyd tranzytowy. Peptyd ten łączy się z odpowiednim receptorem obecnym w błonach chloroplastu. Białko przenoszone jest przez błonę z nakładem energii przy współudziale [[białka opiekuńcze|białek opiekuńczych]], które rozwijają łańcuch przenoszonego białka wykorzystując energię w postaci ATP. Rozwinięcie łańcucha prowadzi do ekspozycji reszt hydrofobowych aminokwasów i przejście przez błonę białkowo-lipidową. Wewnątrz chloroplastu następuje przekazanie łańcucha białka kolejnym białkom opiekuńczym i odcięcie peptydu tranzytowego{{R|"Kopcewicz-2002"}}.