Penny Black: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pimke (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
m drobne redakcyjne
Linia 5:
 
Znaczek drukowany był w arkuszach po 240 sztuk (20 poziomych rzędów, każdy po 12 sztuk). Wszystkie znaczki oznaczono w obu dolnych rogach kontrolnymi literami. Dwanaście znaczków każdego poziomego rzędu miało w lewym rogu tę samą literę (w pierwszym rzędzie - A, drugim - B, aż do dwudziestego oznaczonego T). Prawy dolny róg znaczka opatrzono literami od A do L, odpowiadającym kolejnym rzędom pionowym.
Najrzadziej spotykaną płytą jest 11, z której wyprodukowano w czarnym kolorze tylko 700 arkuszy. Całkowity nakład czarnej jednopensówki wyniósł 688080006.880.8000 sztuk.
 
Inicjatorem używania znaczków jako sposobu opłacania przez nadawcę przesyłek pocztowych był angielski nauczyciel [[Rowland Hill (nauczyciel)|Rowland Hill]]. Znaczki pocztowe spotkały się z życzliwym przyjęciem i niebawem inne kraje poszły za przykładem poczty brytyjskiej. W 1843 r. wprowadziła znaczki pocztowe Szwajcaria (kantony Genewa i Zurych) oraz Brazylia. W 1845 − Stany Zjednoczone, 1847 − Mauritius, 1848 − Bermudy, 1849 − Bawaria, Belgia, Francja, 1850 − Austria, Gujana Brytyjska, Hanower, Hiszpania, Prusy, Saksonia, Szlezwik-Holsztyn. Pierwszy polski znaczek pocztowy ukazał się 1 stycznia 1860 r. Decyzję o emisji znaczka podjął Zarząd Okręgu Pocztowego [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]].