Otto Stern: Różnice pomiędzy wersjami

Po ukończeniu szkoły podstawowej Stern kontynuował naukę w gimnazjum Jana we Wrocławiu, a następnie podjął studia uniwersyteckie we [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburgu]], [[Monachium]] i Wrocławiu. Tytuł doktora [[chemia fizyczna|chemii fizycznej]] uzyskał na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Jego rozprawa doktorska w zakresie ciśnienia osmotycznego dwutlenku węgla w stężonych roztworach miała charakter zarówno praktyczny, jak też i teoretyczny. W przyszłości ustaliła jego działalność badawczą, dzięki której sam siebie określił jako teoretyka doświadczalnego.

 

W 1921 r. Stern otrzymał stanowisko profesora fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w [[Rostock]]u. Tutaj dołączył do swego przyjaciela [[Max Volmer|Maxa Volmera]]. Pobyt w Rostocku pozwolił mu na poszerzenie swych horyzontów myślowych i na zawarcie nowych znajomości. Nie trwał on jednak długo. W 1923 objął stanowisko dyrektora w nowo powstałym Instytucie Chemii Fizycznej na Uniwersytecie w [[Hamburg]]u. Z powodu swojego częściowego pochodzenia żydowskiego po dojściu Hitlera do władzy w 1933 wyemigrował do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Do 1945 roku był profesorem na [[Carnegie Institute of Technology]] w [[Pittsburgh]]u. Tam też przystąpił do budowy laboratorium molekularnego, choć ze względu na trudności gospodarcze nie był w stanie rozbudować swej pracowni do tego poziomu jaką posiadał w Hamburgu. Następnie już jako ''[[Profesor emeritus|professor emeritus]]'' osiadł na [[University of California|Uniwersytecie Kalifornijskim]] w [[Berkeley (Kalifornia)|Berkeley]]. Sporadycznie utrzymywał kontakty z miejscowymi fizykami, lecz unikał już publicznych wystąpień. Do końca swego życia Otto Stern pozostał kawalerem.