Brandenburgia-Prusy: Różnice pomiędzy wersjami

W 1701 [[Fryderyk I Pruski]] przybrał tytuł ''[[Król w Prusiech|Króla w Prusiech]]''. Było to możliwe z powodu statusu księstwa pruskiego, które nie wchodziło w skład [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego]], a także dzięki aprobacie [[Cesarze rzymscy narodu niemieckiego|cesarza]] z rodu [[Habsburgowie|Habsburgów]] oraz innych dworów europejskich, czemu podstawę dał system sojuszów w Europie ogarniętej [[Wojna o sukcesję hiszpańską|wojnami o hiszpańską sukcesję]] i [[III wojna północna|wielką wojnę północną]]. Odtąd Brandenburgia-Prusy były powszechnie określane jako [[Królestwo Prus]] lub po prostu Prusy. Fryderyk i jego następcy kontynuowali politykę centralizacji i ekspansji zewnętrznej. Przekształcili [[Unia personalna|unię personalną]], luźno łączącą porozrzucane księstwa wchodzące w skład Brandenburgii-Prus, w system prowincji zarządzany centralnie z [[Berlin]]a.

 

== Religia i migracje ==

W 1613 [[Jan Zygmunt Hohenzollern|Jan Zygmunt]] porzucił [[luteranizm]] na rzecz [[kalwinizm]]u, lecz nie był w stanie zmusić do tego samego stanów opierając się na zasadzie ''[[cuius regio, eius religio]]''<ref>Wachowiak B., ''Dzieje Brandenburgii-Prus na progu czasów nowożytnych (1500-1701)'', Poznań 2001, s. 509.</ref>. Wobec czego, 5 lutego 1615, zagwarantował luteranom wolność religijną, gdy dwór pozostał w większości luterański<ref>Tamże, s. 511.</ref>. Gdy Fryderyk Wilhelm odbudowywał, zniszczoną przez wojnę gospodarkę, zachęcał osadników z całej Europy, zwykle perspektywą religijnego azylu, do osiedlenia się w jego państwie. W jego polityce migracyjnej szczególnej rangi wydarzeniem był Edykt Poczdamski z 1685, który przyciągnął do Brandenburgii-Prus około 15 tysięcy [[Hugenoci|Hugenotów]]<ref name=Kotulla264>Kotulla (2008), s. 264.</ref>.