Droga przez półkę powyżej przełęczy została pokonana przez czeskiego taternika [[Viktor Lorenc|Viktora Lorenca]] i przewodnika [[Ján Ruman Driečny (młodszy)|Jána Rumana Driečnego młodszego]] w dniu 22 sierpnia 1875 r. Było to przejście wcześniej nieplanowane, a opisane w 1876 r. w Roczniku [[Karpathenverein|Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego]]. Z opublikowanego tam artykułu wynika, że Viktor Lorenc podczas wycieczki z [[Wyżnie Hagi|Wyżnich Hagów]] nad [[Morskie Oko]] pozostawił przy [[Popradzki Staw|Popradzkim Stawie]] pierścionek zaręczynowy. Przypomniał sobie o nim dopiero wieczorem, gdy było za późno na powrót. Po zakończonej wycieczce zależało mu na jak najwcześniejszym powrocie nad Popradzki Staw, stąd pomysł na skrócenie drogi przez przejście rozdzielającej doliny grani. Po rezygnacji ze zbyt trudnej drogi przez [[Żabia Przełęcz Wyżnia|Żabią Przełęcz Wyżnią]] Lorenc wraz z przewodnikiem przeszli półką nad Żabią Przełęczą do [[Dolina Żabia Mięguszowiecka|Doliny Żabiej]], a stamtąd nad Popradzki Staw, gdzie taternik odnalazł pozostawiony pierścionek<ref name=chwascinski>{{Cytuj książkę|nazwisko=Chwaściński|imię=Bolesław|tytuł=Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach|wydawca=Sport i Turystyka|miejsce=Warszawa|data=1988|isbn=83-217-2463-9|strony=75}}</ref>.
Na samej przełęczy jako pierwsi stanęli:
* latem – [[Zygmunt Klemensiewicz (fizyk)|Zygmunt Klemensiewicz]], [[Roman Kordys]], [[Aleksander Znamięcki]], 5 sierpnia 1907 r.,
* zimą – [[Alfréd Grósz]], [[Tibold Kregczy]], 26 marca 1913 r.
