Drużyna parkowa uzbrojenia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 4:
Funkcje szefa służby uzbrojenia były w brygadzie kawalerii połączone w osobie dowódcy artylerii brygadowej. Organem wykonawczym był personel parku uzbrojenia (drużyny parkowej uzbrojenia) oraz brygadowe kolumny amunicyjne. Drużyna parkowa uzbrojenia BK miała możliwości wykonywania napraw uzbrojenia i amunicji, bowiem w jej składzie byli: rusznikarz i pirotechnik. Jednak trzeba zaznaczyć, że rusznikarz mógł wykonywać naprawy tylko na rzecz takich jednostek jak park intendentury czy kolumny taborowe lub warsztat taborowy.
Drużyny parkowe uzbrojenia nie występowały w [[Ordre de Bataille Wojska Polskiego II RP w okresie pokoju|organizacji pokojowej]] wojska. Były pododdziałami formowanymi w czasie mobilizacji zgodnie z [[Plan mobilizacyjny W|planem mobilizacyjnym „W”]].
[[Jednostka mobilizująca|Jednostkami mobilizującymi]] drużyny parkowe uzbrojenia były dywizjony artylerii konnej.
Drużyna parkowa uzbrojenia podczas działań bojowych rozwijała brygadowy punkt amunicyjny. Jeżeli była taka potrzeba mogła rozwinąć również wysunięty [[punkt amunicyjny]]. Kierownikiem punktu amunicyjnego był dowódca drużyny, kierownikiem punktu wysuniętego – jego zastępca. Czynności personelu obsługującego punkt amunicyjny obejmowały: przeładowywanie amunicji oraz konserwację amunicji. Podobnie jak parki intendentury, drużyny te nie zostały zadowalająco opisane w publikacjach – a co do ich ważnej roli i znaczenia nie można mieć żadnych wątpliwości.
Linia 9 ⟶ 13:
Na poziomie brygady dysponowano amunicją w ilości dwóch [[jednostka ognia|jednostek ognia]]. Obowiązywała zasada, że po zużyciu jednej jednostki ognia przez oddziały, natychmiast wysyłały puste środki transportowe na punkt amunicyjny brygady, by odtworzyć oddziałowy zapas wożony.
Drużyny te były mobilizowane według
Podobnie jak w przypadku parku intendentury, drużyna parkowa uzbrojenia nie ma odpowiednika w obecnych strukturach organizacyjnych Wojska Polskiego. Jej namiastki są obecnie organizacyjnie rozproszone i nie do końca jest sprecyzowany ich zakres działania. W przedwojennych strukturach było to uregulowane w sposób jasny, jednoznaczny i oczywisty.▼
Drużyna liczyła pięciu [[podoficer]]ów i dziesięciu [[Szeregowy|szeregowych]] uzbrojonych w jeden pistolet i czternaście karabinów. Środkami lokomocji był koń wierzchowy i dwa rowery<ref>Waldemar Rezmer, ''Operacyjna służba sztabów (...)'', s. 238-239.</ref>.
Odpowiednikiem drużyny parkowej uzbrojenia w dywizjach piechoty był pluton parkowy uzbrojenia, a w brygadach zmotoryzowanych – zmotoryzowany pluton parkowy uzbrojenia.▼
▲Drużyny te były mobilizowane według etatów: ''Organizacja wojenna służby uzbrojenia – drużyna parkowa uzbrojenia'' – L.dz.3202/Mob./Org./36
{| class="wikitable"
|+ '''Drużyny parkowe uzbrojenia zmobilizowane w 1939 roku'''
Linia 88 ⟶ 91:
| [[Nowogródzka Brygada Kawalerii]]
|}
▲Odpowiednikiem drużyny parkowej uzbrojenia w dywizjach piechoty był pluton parkowy uzbrojenia, a w brygadach
▲Podobnie jak w przypadku parku intendentury, drużyna parkowa uzbrojenia nie ma odpowiednika w obecnych strukturach organizacyjnych Wojska Polskiego. Jej namiastki są obecnie organizacyjnie rozproszone i nie do końca jest sprecyzowany ich zakres działania. W przedwojennych strukturach było to uregulowane w sposób jasny, jednoznaczny i oczywisty.
== Zobacz też ==
* [[Organizacja wojenna polskiej brygady kawalerii w 1939]]
* [[Ordre de Bataille polskiej dywizji piechoty w 1939|Organizacja wojenna polskiej dywizji piechoty w 1939]]
* [[Jednostka mobilizowana]]
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* ''Służba sztabów – wykłady w WSWoj'', Warszawa 1933.
* [[Waldemar Rezmer]], ''Operacyjna służba sztabów Wojska Polskiego w 1939 roku. Organizacja. Zasady funkcjonowania. Przygotowanie do wojny'', Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., Warszawa 2010, ISBN 978-83-930318-1-8.
*
[[Kategoria:Kawaleria II RP]]
| |||