Wojna o sukcesję polską: Różnice pomiędzy wersjami

Zbrojna interwencja sasko-rosyjska i będąca jej następstwem nielegalna w świetle prawa elekcja, stały się dla Francji pretekstem do wypowiedzenia Austrii wojny 10 października 1733<ref name=Szyndler>Szyndler, s. 55.</ref>.

 

Początkowo interweniować w Rzeczypospolitej miały wojska habsbursko-austriackie i saskie, ewentualnie wspierane przez dodatkowy korpus rosyjski. Austria uważała Polskę pod rządami Leszczyńskiego za groźniejszą dla własnych interesów ze względu na jej sojusz z Francją<ref name=Jezierski>Jezierski, Leszczyńska, s. 65.</ref>. Natomiast Polska pod rządami saskimi i kuratelą sąsiednich mocarstw była dla Wiednia możliwa do przyjęcia. Wybuch wojny z Francją zmusił jednak Habsburgów do przerzucenia swych sił do [[Lotaryngia|Lotaryngii]]. Dyplomacja wiedeńska skłoniła państwo carów do przyjęcia na własne barki całego ciężaru interwencji.

Rosjanie skierowali ku granicom Rzeczypospolitej trzy [[korpus (wojsko)|korpusy]] wojska. Korpus pod dowództwem generała [[Piotr Lacy|Piotra Lacy’ego]] zajął pozycję wyjściową do działań w [[Inflanty|Inflantach]]. Korpus pod dowództwem generała Artemija Zagriażskiego skoncentrował swoje oddziały w okolicach [[Smoleńsk]]a.

Rzeczpospolita, ze swoim zatwierdzonym na [[Sejm niemy|Sejmie Niemym]] (1717 rok) anachronicznym, a także niewydolnym i pochłoniętym korupcją systemem podatkowo-skarbowym oraz ogromną niechęcią własnych obywateli do samoopodatkowania się (oraz oddawania chłopskich rekrutów), nie była w stanie bez głębokich reform fiskalnych odzyskać swej dawnej siły militarnej.

 

Raptem trzy dni po wypowiedzeniu wojny 10 października Francja najechała [[Księstwo Lotaryngii|Lotaryngię]] i obległszy siły cesarskie [[Oblężenie Kehl (1733)|pod Kehl]], zdobyła oba cele w ciągu kilku tygodni. Nie mogąc zaatakować Austrii bezpośrednio, a nie chcąc najeżdżać ościennych państw niemieckich – z obawy przed interwencją Wielkiej Brytanii i Niderlandów – Francuzi umocnili swoje pozycje na zajętych terenach i wycofali oddziały na drugą stronę [[Ren]]u celem przeczekania zimy.

 

 

Francuskie armie parły wzdłuż Renu, docierając do [[Moguncja|Moguncji]], jednak rosnąca w siłę armia cesarska, wspomagana przez rosyjskich zdobywców Gdańska, uniemożliwiła oblężenie miasta – Eugeniusz ruszył do kontrofensywy. 30 tysięcy żołnierzy pod [[Friedrich Heinrich von Seckendorff|Friedrichem Heinrichem von Seckendorffem]] przeszły Ren i zaczęły spychać przeciwnika w kierunku [[Trewir]]u, ostatecznie pokonując go [[Bitwa pod Clausen|pod Clausen]] w październiku 1735, w jednej z ostatnich bitew przed zawarciem pokoju.

 

== Skutki wojny ==