Franciszek II Rakoczy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Zofia Batory to wnuczka Zofii Kostczanki i Stefana Batorego( bratanek króla polskiego). Patrz : Jerzy Antoni Kostka, Kostkowie hebu Dąbrowa . Wyd. ZP POLIMER 2010 r., s. 255 i 256 |
drobne techniczne |
||
Linia 18:
'''Franciszek II Rakoczy''' ([[język węgierski|węg.]] ''II. Rákóczi Ferenc'') (ur. [[27 marca]] [[1676]] roku, [[Borša]] - zm. [[8 kwietnia]] [[1735]] roku, [[Tekirdağ|Rodostó]]) – największy węgierski magnat początku XVIII w., w latach [[1703]] – [[1711]] przywódca wielkiego powstania [[Habsburgowie|antyhabsburskiego]] na [[Węgry|Węgrzech]] (tzw. [[Powstanie Rakoczego na Węgrzech|Powstanie Rakoczego]]), od [[1704]] do [[1711]] r. [[Władcy Siedmiogrodu|książę Siedmiogrodu]].
Urodził się w ówczesnym komitacie zemplińskim (dziś w [[Powiat Trebišov|Powiecie Trebišov]] w południowo-wschodniej [[Słowacja|Słowacji]], nad samą granicą węgierską). Po swoich przodkach przejął szczytne tradycje walki o niepodległość Węgier. Był synem [[Franciszek I Rakoczy|Franciszka I Rakoczego]] i hrabianki [[Helena Zrinska|Heleny (Ilony) Zrińskiej]]. Dziadkami ze strony ojca byli [[Jerzy II Rakoczy]] i Zofia Batory. Zofia Batory to wnuczka Zofii Kostczanki i Stefana Batorego
Po upadku [[Powstanie Thökölyego na Węgrzech|Powstania Thökölyego]] i zdobyciu przez cesarskie wojska [[Zamek Palanka|twierdzy Munkacz]] wraz z matką i rodzeństwem dostał się do niewoli austriackiej. Oddany pod opiekę [[Jezuici|jezuitów]], został wychowany w duchu [[Katolicyzm|katolickim]]. W 1700 r., po powrocie na Węgry, wraz z [[Miklós Bercsényi|Miklósem Bercsényim]] rozpoczął organizować spisek antyhabsburski. Próba nawiązania kontaktu z królem Francji nie powiodła się, a listy spiskowców do Ludwikia XIV wpadły w ręce służb wiedeńskich. W [[1701]] r. Rakoczy został uwięziony. Przed niechybną śmiercią uratowała go żona, księżniczka Karolina [[Hesja|Heska]], organizując mu ucieczkę z więzienia w [[Wiener Neustadt]]. Śladem Bercsényi'ego Rakoczy zbiegł do Polski, gdzie natychmiast podjął rozmowy z polskimi magnatami i posłami francuskimi. Po wybuchu powstania chłopskiego na północy Węgier, w [[1703]] zgodził się stanąć na jego czele.
| |||