Anna Czekanowska-Kuklińska: Różnice pomiędzy wersjami

Cechą charakterystyczną obszernego dorobku naukowego Czekanowskiej jest jego wielostronność. Jest on wprawdzie skoncentrowany głównie na etnomuzykologii, lecz w jej obrębie uczona penetruje problematykę zarówno etnomuzykologii Polski, jak i kultur muzycznych świata. Interesują ją kwestie metodyki i metodologi badań etnomuzykologicznych, jak i związki muzyki ludowej z dyskursami muzycznymi i paradygmatami stylistycznymi muzyki artystycznej. Dzięki tej wielostronności problematyki badawczej i bogatych doświadczeń we współpracy międzynarodowej, Czekanowska jest pierwszym etnomuzykologiem, który wprowadził problematykę polskich badań w tym zakresie na arenę międzynarodową. Jej wpływ na badania późniejszych pokoleń polskich etnomuzykologów jest znaczący. Wytyczone przez nią nurty badawcze są do dziś kontynuowane w pracach jej uczniów.

Od początku swej działalności naukowo-badawczej Czekanowska specjalizowała się w etnomuzykologii. Już w latach 50-tych brała udział w badaniach terenowych organizowanych przez [[Marian Sobieski|Mariana]] i [[Jadwiga Sobieska|Jadwigę Sobieskich]]. Jej praca magisterska dotyczyła pieśni z regionu [[Opoczno|Opoczna]]. Czekanowska jest twórcą statystyczno-matematycznej metody analizy melodii ludowych. Opracowała ją na podstawie diagramów swego ojca, a także w oparciu o [[klasyfikacja taksonomiczna|klasyfikację taksonomiczną]] wywodzącą się z prac grupy matematyków z kręgu [[Hugo Steinhaus]]a, profesora [[Uniwersytet Lwowski|Uniwersytetów Lwowskiego]] i [[Uniwersytet Wrocławski|Wrocławskiego]]. Główną zasadą tej metody jest formalizacja analizy melodycznej, przetwarzanie informacji o różnicach, a następnie grupowanie melodii wg podobieństw. Jako jedyny etnomuzykolog polski publikowała monografie w prestiżowych wydawnictwach zachodnich (Uniwersytet w Kolonii i w Cambridge University Press). Jej książka ''Slavonic Heritage. Polish Tradition, Contemporary Trends'' (1990) należy do klasycznej już literatury przedmiotu. W książce ''Studien zum Nationalstil der polnischen Musik'' (1990) włączyła się do dyskusji nad problematyką stylu narodowego, którą następnie kontynuowała w kierowanym przez nią w szeroko zakrojonym projekcie zbiorowym ''Dziedzictwo europejskie a polska kultura muzyczna w dobie przemian'' (wyd. 1995).