Antoninus Pius: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Migrating 62 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q1429 (translate me) |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Antoninus Pius, de:Antoninus Pius.; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 30:
Źródła donoszą o niepokojach w Dacji w latach 157-159, które wymagały wysłania tam większych sił wojskowych, prawdopodobnie w postaci oddziałów wydzielonych z legionów. Po uśmierzeniu zaburzeń Dację podzielono na trzy odrębne prowincje.
Antoninus Pius wyznaczył królów państwom klientelnym Imperium Rzymskiego, m.in. [[Armenia|Armenii]] i
W latach 145-150 Cesarstwo musiało się zmierzyć z poważną rewoltą w [[Mauretania|Mauretanii]]. Do prowincji musiano wysłać dodatkowe oddziały pod dowództwem nowego senatorskiego namiestnika, który zastąpił [[ekwici|ekwickich]]
W [[Germania Superior|Germanii Superior]] i [[Recja|Recji]] wybudowano nowe fortyfikacje graniczne, będące trzonem [[Limes]]u górnoreńskiego, chroniącego obszar [[Agri Decumates]]. Na wschodzie, w [[Syria (prowincja rzymska)|Syrii]] i [[Kapadocja|Kapadocji]] nastąpiły przemieszczenia legionów i wzmocnienie wojskowej obsady granicy z państwem [[Królestwo Partów|Partów]]. Antonin Pius uregulował czas służby członków konnej gwardii cesarza ([[equites singulares augusti]]), którzy byli teraz zwalniani po odsłużeniu 25 lat.
Linia 39:
Za panowania Antonina Piusa wzrosła pozycja greckich elit w Cesarstwie. Dwaj Ateńczycy, Lucjusz Stacjusz Kwadratus i [[Herod Attyk|Herodes Atticus]] zostali konsulami w roku 142. W 143 roku [[retoryka|retor]] [[Eliusz Arystydes]] wygłosił w Rzymie słynne przemówienie będące pochwałą Imperium Rzymskiego i rządów Antoninów. Grecy doceniali politykę cesarza w dziedzinie sądownictwa i wspierania helleńskiej edukacji. W 145 roku wykryto i zlikwidowano spisek przeciw cesarzowi zawiązany przez Korneliusza Priscianusa i Atiliusa Titianusa. Źródła informują, że po skazaniu bezpośrednich winnych cesarz zabronił dalszego śledztwa w sprawie domniemanej próby obalenia legalnej władzy. W roku 148 obchodzono hucznie dziewięćsetną rocznicę założenia [[Rzym]]u. W roku 141 cesarz polecił wybudować w Rzymie świątynię ku czci swej żony [[Faustyna Starsza|Faustyny]]. W 145 roku Antoninus Pius wzniósł w Rzymie świątynię boskiego [[Hadrian]]a, czyli Hadrianeum.
Za czasów Antoninus Piusa żył opisany przez [[Lukian z Samosat|Lukiana z Samosat]] filozof i przywódca religijny działający w Grecji i Azji Mniejszej [[Peregrinos Proteus|Proteusz Peregrinos]]. Prawdopodobnie w tych właśnie czasach w Abonuteichos w Azji Mniejszej zaczął się rozwijać kult [[Glykon]]a zapoczątkowany przez [[Aleksander z Abonuteichos|Aleksandra z Abunoteichos]]. Najprawdopodobniej za panowania Antonina poniósł męczeńską śmierć biskup Smyrny św. [[Polikarp ze Smyrny|Polikarp]]. Św. [[Justyn Męczennik]] skierował do cesarza jedną ze swych Apologii. Na lata czterdzieste II wieku datuje się także działalność [[Marcjon|Marcjona z Synopy]], chrześcijańskiego przywódcy religijnego i założyciela odłamu zwanego [[marcjonizm]]em. Rozpowszechniały się kulty i religie obiecujące nieśmiertelność i zbawienie, nastawione na zaspokojenie religijnych potrzeb jednostki. Rozwijał się kult
Politykę ekonomiczną Antonina Piusa cechowała daleko idącą oszczędność w wydatkach państwowych. W miastach gnębionych kłopotami finansowymi niekiedy umieszczał na krótki czas specjalnych urzędników zwanych curatores rei publicae, by zlikwidować problemy ekonomiczne. Założył instytucję ratio privata dla pokrywania wydatków cesarza i jego rodziny. Pozostawił swoim następcom sporą nadwyżkę w skarbie. Jego rządy są często uważane za szczytowy okres rozwoju i pomyślności Cesarstwa Rzymskiego w niemal wszystkich dziedzinach. Gospodarka państwa Rzymskiego, oparta na rolnictwie, rzemiośle i handlu osiągnęła apogeum rozwoju. Bogacące się warstwy wyższe Imperium podnosiły swój status i podkreślały zamożność poprzez fundowanie okazałych budynków w miastach na terenie całego Cesarstwa. W okresie panowania Antoninusa Piusa działał najwybitniejszy astronom i geograf starożytności, [[Klaudiusz Ptolemeusz]] z Aleksandrii. Około 140 roku napisał on swoje najważniejsze dzieło: [[Almagest|Mathematike Syntaxis]], w ktorym sformułował główne tezy astronomii geocentrycznej. Na lata 50. II wieku przypadają także początki działalności lekarza i uczonego [[Galen|Galena z Pergamonu]], który zaczynał swą karierę jako lekarz gladiatorów. W dziedzinie literatury zaznaczyła się działalność [[Apulejusz (pisarz)|Apulejusza z Madaury]], autora powieści Metamorfozy.
Linia 62:
{{Władca-Cesarz rzymski|urząd=Cesarz rzymski|lata=[[138]] – [[161]]|poprzednik=[[Hadrian]]|następca=[[Marek Aureliusz]] i [[Lucjusz Werus]]}}
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=62833890|LCCN=n/79/148931|GND=118503499|TYP=p}}
[[Kategoria:Cesarze rzymscy]]
| |||