Franz Schlegelberger: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Franz Schlegelberger, de:Franz Schlegelberger.; zmiany kosmetyczne |
|||
Linia 3:
== Młodość i początki kariery ==
Schlegelberger urodził się w protestanckiej rodzinie kupieckiej w [[Królewiec|Królewcu]]. Jego
ojciec trudnił się handlem zbożem. Jego przodkowie (a wśród nich Balthasar Schlögelberger)
przeprowadzili się w latach 1731-32 z [[Salzburg]]a do [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]].
Schlegelberger uczęszczał do gimnazjum na starym mieście w Królewcu. Egzamin kończący szkołę
zdał w roku 1894.
W roku 1894 rozpoczął studia prawnicze w Królewcu, a w latach 1895-96 kontynuował je w
[[Berlin]]ie. W roku 1897 Schlegelberger zdał państwowy egzamin prawniczy z bardzo dobrym
wynikiem.
1 grudnia 1899 roku na Uniwersytecie w Królewcu - lub jak wynika z akt zgromadzonych podczas
procesu - na Uniwersytecie w [[Lipsk]]u - uzyskał tytuł doktora prawa.
9 grudnia 1901 Schlegelberger zdał państwowy egzamin prawniczy z oceną dobrą. 21 grudnia 1901
został asesorem w sądzie rejonowym w Królewcu, a 17 marca 1902 - sędzią pomocniczym w sądzie
okręgowym w Królewcu. 16 września 1904 roku uzyskał posadę sędziego w Sądzie Okręgowym w
Lyck (obecnie [[Ełk]]). Na początku maja 1908 roku przeniósł się do Sądu Okręgowego w Berlinie i
jeszcze w tym samym roku uzyskał nominację na sędziego pomocniczego w berlińskim sądzie
apelacyjnym (''Kammergericht'').
W roku 1914 wstąpił do Rady Sądu Apelacyjnego w Berlinie (''Kammergerichtsrat''), w której
uczestniczył do roku 1918.
1 kwietnia 1918 roku Schlegelberger rozpoczął współpracę z Ministerstwem Sprawiedliwości
Rzeszy. 1 października tego samego roku przyjęto go do Tajnego Sądu Rządowego i Rady
Wykonawczej. W roku 1927 został dyrektorem ministerialnym w Ministerstwie Sprawiedliwości
Rzeszy.
Od roku 1922 Schlegelberger wykładał prawo na Uniwersytecie w Berlinie i był profesorem honorowym tej uczelni.
10 października 1931 roku Schlegelberger uzyskał stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie
Sprawiedliwości Rzeszy, podległym [[Franz Gürtner|Franzowi Gürtnerowi]] i utrzymał tę posadę aż do śmierci Gürtnera w roku 1941. Na polecenie [[Adolf Hitler|Hitlera]], 30 stycznia 1938 roku Schlegelberger wstąpił do partii [[NSDAP]].
Linia 54:
{{cytat|Ci zaś spośród pół-Żydów, którzy są zdolni do rozmnażania, powinni otrzymać możliwość wyboru pomiędzy poddaniem się sterylizacji a ewakuacją w ten sam sposób, co pozostali Żydzi.}}
Odchodząc ze stanowiska Ministra Sprawiedliwości Rzeszy 24 sierpnia 1942, Schlegelberger otrzymał od Hitlera świadczenie wysokości 100 000 marek. W roku 1944 Hitler zezwolił mu na nabycie dworku, co świadczyło o przychylności, z jaką Führer odnosił się do byłego ministra
== Po wojnie ==
Podczas Procesu Sędziów w Norymberdze Schlegelberger zaliczał się do grona głównych
oskarżonych. Został skazany na dożywocie za współudział w przygotowaniu zbrodni wojennych i
zbrodni przeciwko ludzkości.
W roku 1950 74-letni Schlegelberger został zwolniony z więzienia z powodów zdrowotnych.
Przez kolejne lata pobierał emeryturę w wysokości 2894 marek (dla porównania: średnia
miesięczna płaca w Niemczech wynosiła w tym czasie 535 marek). Schlegelberger aż do swojej
śmierci zamieszkiwał we [[Flensburg]]u.
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=36993397|LCCN=n/83/141074|GND=118958275|TYP=p}}
{{DEFAULTSORT:Schlegelberger, Franz}}
| |||