Harry Blackmun: Różnice pomiędzy wersjami

{{Polityk infobox

|polityk = Harry A. Blackmun

|opis grafiki =

|data urodzenia = [[12 listopada]] [[1908]]

W Waszyngtonie Blackmun spotkał się z kierownictwem Departamentu Sprawiedliwości w osobie Johna Mitchella, asystenta prokuratora generalnego Williama H. Rehnquista i Johnnie'ego M. Waltersa, stojącego na czele służb podatkowych. Był również przesłuchiwany przez agentów FBI. Na zakończenie, Mitchell zabrał Blackmuna do Białego Domu na rozmowę z prezydentem Nixonem.

 

 

Spodziewano się, że Blackmun, jako Republikanin, będzie zwolennikiem konserwatywnego interpretowania konstytucji, które obrazuje teoria konstrukcjonizmu, czyli ścisłe trzymanie się litery prawa i poszukiwanie takiego rozumienia przepisów, jakie było udziałem Ojców Założycieli. W ciągu pierwszych kilku lat, jakie Blackmun spędził orzekając w Sądzie Najwyższym, oczekiwania te w zasadzie spełniły się. Wyliczono, że głosował wówczas (lata 1970-1975) tak jak konserwatywny Burger w 87,5% spraw wywołujących najgłębsze podziały, natomiast z liberalnym sędzią Williamem Brennanem zgadzał się zaledwie w 13% przypadków. Proporcje te zaczęły się jednak z czasem odwracać. Katalizatorem ewolucji poglądów Blackmuna była sprawa Roe v. Wade, w której Sąd Najwyższy uznał, że konstytucja gwarantuje kobietom prawo do przerywania ciąży, a Blackmun był autorem uzasadnienia do tego wyroku. Po ogłoszeniu decyzji w sprawie Roe, coraz odważniej zaczął dostrzegać kolejne prawa obywatelskie, które można było wywieść z treści konstytucji, co oddalało go od Warrena Burgera. Następnym ważnym momentem była sprawa United States v. Nixon, kiedy to grupa sędziów, a wśród nich Blackmun, w sposób nieoficjalny przechwyciła z rąk Burgera autorstwo uzasadnienia wyroku (co prawda to Burger ogłosił publicznie treść uzasadnienia, jednak istotne jego fragmenty zostały napisane przez innych sędziów, którym nie podobał się projekt przygotowany przez Burgera), nakazującego prezydentowi Nixonowi udostępnienie taśm dotyczących afery Watergate. Uważa się, że sprawa Nixona stanowiła początek końca wieloletniej przyjaźni pomiędzy Blackmunem a Burgerem, gdyż Burger poczuł się dotknięty wsparciem Blackmuna dla sędziów tworzących alternatywne uzasadnienie. Uraza pogłębiała się coraz bardziej, gdy w kolejnych sprawach Blackmun i Burger znajdywali się po innych stronach barykady. Należy wskazać, że w latach 1975-1980 Blackmun głosował tak jak Brennan w 54,5% kontrowersyjnych przypadków, z Burgerem zgadzał się już tylko w 45,5% spraw. W ostatnich pięciu latach przed rezygnacją Burgera (1980-1985), Blackmun głosował razem z Burgerem zaledwie w 32,4% najbardziej dzielących spraw, podczas gdy stopień zgodności z Brennanem wzrósł do 70,6%. Po odejściu Warrena Burgera z Sądu Najwyższego, w latach 1986-1990, Blackmun głosował tak jak Brennan w 97,1% spraw. Na początku lat 90. Blackmun uważany był za najbardziej liberalnego sędziego orzekającego wówczas w Sądzie Najwyższym.

* [http://www.imdb.com/name/nm0085818/ Filmografia]

* [http://www.npr.org/news/specials/blackmun/ NPR : Justice Blackmun's Papers]

 

{{DEFAULTSORT:Blackmun, Harry}}