Bronisław Taraszkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Przenoszę 9 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q2150090 |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 22:
Wszedł razem z [[Wacław Iwanowski|Wacławem Iwanowskim]] w skład [[Tymczasowa Komisja Rządząca|Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej]], powstałej na [[Wileńszczyzna|Wileńszczyźnie]] po [[Zamach (politologia)|zamachu]] [[generał|gen.]] [[Lucjan Żeligowski|L. Żeligowskiego]], gdzie był dyrektorem do spraw szkół białoruskich (1920–1922). Był delegatem [[Białoruski Komitet Polityczny|Białoruskiego Komitetu Politycznego]] na rozmowy z władzami polskimi, [[Naczelnik Państwa|Naczelnikiem Państwa]] [[Józef Piłsudski|Józefem Piłsudskim]] i [[premier]]em [[Antoni Ponikowski|Antonim Ponikowskim]], gdzie przedstawił postulaty dotyczące oświaty białoruskiej.
W 1922 został wybrany na posła na Sejm Rzeczypospolitej, został przewodniczącym [[Białoruski Klub Poselski|Białoruskiego Klubu Poselskiego]] (do 1925). W pracy parlamentarnej w tym okresie optował za [[autonomia|autonomią]] dla [[Białoruś|Białorusi]], walczył z [[osadnictwo wojskowe|osadnictwem wojskowym]], walczył o język białoruski jako urzędowy na ziemiach zamieszkanych przez Białorusinów. M.in. w tym celu prowadził rozmowy z kandydatem na premiera [[II Rzeczpospolita|RP]] [[Stanisław August Thugutt|Stanisławem Thuguttem]]. W 1925 wstąpił do [[Komunistyczna Partia Zachodniej Białorusi|Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi]], a w listopadzie tegoż roku brał udział w III Konferencji KPZB w [[Moskwie]]. W 1925 dokonał rozłamu w Białoruskim Klubie Poselskim tworząc wraz z [[Szymon Rak-Michajłowski|Szymonem Rak-Michajłowskim]] [[Białoruska Włościańsko-Robotnicza Hromada|Białoruską Włościańsko-Robotniczą Hromadę]].
Nowo powstała partia szybko zdobyła wpływy w Komitecie Narodowym w Wilnie, organie koordynującym działalność białoruskich ugrupowań politycznych. W
Zwolniony z więzienia w 1930, po wyjściu na wolność mieszkał w [[Gdańsk]]u. 5 lutego 1931 został ponownie aresztowany przez władze polskie, próbując przejechać przez terytorium Polski z Gdańska do [[Berlin]]a, a w listopadzie 1932 skazany na 8 lat więzienia. W 1933 zgodził się na wyjazd do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i 3 września 1933 został wymieniony na [[Franciszak Alachnowicz|Franciszka Alachnowicza]]. W ZSRR pracował jako przedstawiciel [[Kraje bałtyckie|krajów bałtyckich]] w Międzynarodowym Instytucie Rolnym w [[Moskwa|Moskwie]]. Aresztowany 6 maja 1937 w czasie tzw. [[wielki terror (ZSRR)|czystek stalinowskich]], został rozstrzelany 29 listopada 1938 w miejscu egzekucji [[Komunarka]] pod Moskwą. Zrehabilitowany 26 stycznia 1957.
| |||