Elektorzy Rzeszy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków, drobne redakcyjne |
m →Elektorzy: poprawa linków |
||
Linia 26:
Początkowo, zgodnie z ustaleniami Złotej Bulli Karola IV w kolegium elektorskim zasiadali 3 duchowni:
* [[Arcybiskupi Moguncji|arcybiskup Moguncji]], jednocześnie nominalny arcykanclerz Rzeszy;
* [[
* [[Arcybiskupi Trewiru|arcybiskup Trewiru]], arcykanclerz [[Burgundia|Burgundii]];
oraz 4 elektorzy świeccy:
* [[Władcy Czech|król czeski]], [[podczaszy|arcypodczaszy]] Rzeszy;
* [[Władcy Palatynatu|hrabia palatyn Palatynatu Reńskiego]],
* [[Władcy Saksonii|książę saski]], arcymarszałek Rzeszy;
* [[Władcy Brandenburgii|margrabia brandenburski]],
W przypadku popełnienia przez jakiegoś elektora zbrodni felonii (zdrady), cesarz mógł przenieść jego godność na inny ród. Ponieważ w przypadku elektorów świeckich godności były silnie związane ze sprawującymi je tradycyjnie (a więc w praktyce dziedzicznie) rodami, najchętniej widziano przeniesienie na krewnego poprzedniego elektora. Na mocy Złotej Bulli cesarz mógł także, za zgodą pozostałych elektorów, tworzyć nowe elektoraty. Piastujący godność cesarską niemal zawsze [[Habsburgowie]] wykorzystywali tę możliwość do usuwania swoich politycznych przeciwników z wpływowego grona elektorskiego. Przypadki zmian w kurii miały miejsce kilkakrotnie:
* W [[1547]] cesarz [[Karol V Habsburg]] pokonał koalicję książąt protestanckich w [[Bitwa pod Mühlbergiem|bitwie pod Mühlbergiem]] i pozbawił
* W [[1622]] wojska cesarza [[Ferdynand II Habsburg|Ferdynanda II]] pokonały siły książąt protestanckich w [[Bitwa pod
* W [[1648]] [[
* W [[1692]] cesarz [[Leopold I Habsburg]] obdarzył godnością elektorską i tytułem arcychorążego Rzeszy [[Władcy Brunszwiku i Hanoweru|księcia Hanoweru (Brunszwiku-Lüneburga]]) [[Ernest August (elektor Hanoweru)|Ernesta Augusta]] z rodu [[Welfowie|Welfów]]. Liczebność kurii wzrosła tym samym do dziewięciu.
* W [[1708]]
* Zgodnie z warunkami [[pokój w Rastatt|pokoju w Rastatt]] w [[1714]] cesarz [[Karol VI Habsburg]] przywrócił godność elektorską władcy Bawarii. Bawaria zatrzymuje tytuł arcycześnika, Palatynat arcyskarbnika, a Hanower arcychorążego.
* W [[1777]] zmarł bezdzietnie elektor bawarski [[Maksymilian III Józef Wittelsbach|Maksymilian III Józef]] a Bawarię zajął palatyn reński [[Karol IV Teodor Wittelsbach|Karol IV Teodor]]. Cesarz [[Józef II Habsburg]] dążył do zajęcia Bawarii dla siebie, co wywołało [[wojna o sukcesję bawarską|bawarską wojnę sukcesyjną]]. Na mocy [[Pokój cieszyński|pokoju w Cieszynie]] w [[1779]] utrzymano unię palatynacko-bawarską. Liczebność kurii spadła znów do ośmiu członków (podwójny głos jednego elektora był nie do pomyślenia).
* Po klęsce cesarza [[Franciszek II Habsburg|Franciszka II]] w walce z Francją [[Bitwa pod Hohenlinden|pod Hohenlinden]] ([[1800]] r.) państwa niemieckie weszły w orbitę wpływów [[Napoleon Bonaparte|Napoleona Bonaparte]]. W [[1803]] [[Reichstag|Sejm Rzeszy]] podjął reformy zgodne z zamysłami tego ostatniego. Zlikwidowano elektoraty koloński i trewirski (księstwa arcybiskupie zostały [[Sekularyzacja|zsekularyzowane]]). Nowe godności elektorskie nadano [[Władcy Wirtembergii|księciu Wirtembergii]] [[Fryderyk I Wirtemberski|Fryderykowi II]], [[Władcy Badenii|margrabiemu Badenii]] [[Karol Fryderyk Badeński|Karolowi Fryderykowi]], [[Landgrafowie, książęta i wielcy książęta Hesji|landgrafowi Hesji-Kassel]] [[Wilhelm I, elektor Hesji-Kassel|Wilhelmowi IX]] i
* W [[1805]] Napoleon pokonał Austriaków i [[
* W [[1806]] większość książąt niemieckich zawiązało [[Związek Reński]] i poddało się protektoratowi Napoleona, ogłaszając jednocześnie secesję (wyjście) ze [[Święte Cesarstwo Rzymskie
Niektórzy elektorzy nie pogodzili się z upadkiem Rzeszy i nadal używali tytułów elektorskich (władcy Hesji aż do [[1866]]). Ostatni czterej wyznaczeni elektorzy nie zdążyli nigdy wziąć udziału w wyborach.
|